Nýlega hélt heilsan okkar málþing þar sem fulltrúar heilbrigðisyfirvalda gerðu upp kófið. Þegar kemur að sjálfsgagnrýni  er augljóst að þessir fulltrúar eru ansi illa haldnir á valblindu á eigin mistök.

 

Á sama tíma og yfirvöld vilja viðhalda þeirri ímynd af sér að þau hafi fylgt varfærni við gena-bólusetninguna, virðast þau ekki hafa einu sinni haldið utan um eðlilegan rekjanleika bóluefnanna og gátu því ekki tengt bóluefnaskaða við framleiðslulotu eins og nágrannalönd okkar (danmörk, svíþjóð) hafa gert.  Danskir sérfræðingar sem buðust til að gera slíka rannsókn fengu því engin gögn. 

 

Fyrir hálfu öðru ári síðan helstu talsmönnum íslenskra heilbrigðisyfirvalda (þ.m.t. líklega landlækni) boðið á ráðstefnu erlendra sérfræðinga hér á landi um bóluefnaskaða, tengsl tilkynntra skaða við framleiðslulotur og tengt málefni.  Athygli vakti að enginn þeirra sem nú eru að tjá sig yfir stórkostlegum árangri á covidtíman þorði að mæta.  

 

Hvað gekk þeim til?  Höfðu þau ekki áhuga á að vita hvernig framleiðslulotur bóluefnanna sem þau sjálf gáfu íslendingum voru gjörólíkar? Hefði ekki verið eðlilegt af landlækni, sem hefur það hlutverk að vakta lýðheilsu, kynnti sér þessi mál. Ef í ljós kæmi að einhverjar framleiðslulotur væri hættulegri en aðrar, þá hefði slík rannsókn á íslensku gena-bólusetningunni getað verið nýtt til að vara við þá sem hefðu fengið hættulegu framleiðsluskammtana.

 

 Í stað þess að bregðast við, ákvað þáverandi landlæknir (og núverandi heilbrigðisráðherra) að hunsa þessa skyldu sína.  Enginn úr heilbrigðiskerfis-elítunni lét sjá sig!

Enginn í heilbrigðiskerfiselítunni er að leita að bóluefnaskaðanum!

Þetta er líklega ein mikilvægasta sem Íslendingar þurfa að átta sig á. Þegar kemur að gena-bóluefnaskaðanum þá er ENGINN sem vinnur fyrir kerfið að leita, þ.m.t. landlæknir, því kerfið mælti með sprautunni, kerfið lofaði að sprautan yrði skaðlaus, kerfið lofaði að það þyrfti bara eina sprautu og að sprautan hindrað smit.  Enginn sem vill starfsframa innan kerfisins er að fara að taka niður þessar lygar.

 

Fyrir vikið þarf fólk að taka ábyrgð á eigin lífi og kynna sér málin sjálft.

 

Í tilefni ráðstefnunar birti ég eftirfarandi grein í morgunblaðinu 4. október 2023 um þá alvarlegu stöðu sem komin væri upp.

 

=======================================

 

Glæpur aldarinnar: Loturnar

Lyf án rekjanleika uppfylla ekki lágmarkskröfur til að geta kallast lyf

 

Í greinum 29. júní, 7. og 18. júlí og 16. ágúst var fjallað um aðdraganda kófsins og 6. og 23. september var fjallað um afleiðingarnar. Nú verður fjallað um framleiðsluloturnar.

Covid-bóluefnin eru ólík öllum bóluefnum sem notuð hafa verið áður. Aðferðin kallaðist genameðferð, en í kófinu var skilgreiningu orðsins „bólusetning“ breytt svo farið var að kalla genameðferðina bólusetningu.

Öfugt við það sem var lofað og venjan var með bóluefni hindruðu nýju mRNA-bóluefnin ekki smit og dreifðust um allan líkamann.

Annar stór munur var að þessi tilraunaefni eru með miklu ónákvæmari skammta en venjuleg bóluefni. Venjuleg bóluefni hafa þekkt magn af veikluðum vírusbútum en covid-bóluefnin láta líkamann framleiða þá gegnum flókin ferli. Erfitt er að stjórna hversu mikið líkaminn framleiðir af mótefnavakanum (gaddaprótínið í þessu tilviki) því mismunandi fólk framleiðir mismunandi magn. mRNA-efni bóluefnisins eru einnig óstöðug, sem eykur svo enn á óvissuna í skammtastærðinni.

Fyrirséð var að lyf með jafn óstöðuga skammta myndi alltaf verða til vandræða, þar sem sumir fengju of stóran skammt en aðrir of lítinn. Við slík lyf hefði mátt ætla að reynt yrði að lágmarka skekkjuna með bættu framleiðslueftirliti. Raunin varð þveröfug. Í æsingnum við að koma bóluefnunum á markað veitti FDA framleiðendum undanþágu á gæðaeftirliti.

Póstsamskipti sem láku frá evrópsku lyfjastofnuninni sýndu að heilleiki mRNA hjá Pfizer hafði fallið úr 78% við fasa-3-prófanirnar niður í 55% þegar efnin fóru í almenna dreifingu.

Þegar bera fór á aukaverkunum á covid-sprautunum var stofnuð síðan www.howbadismybatch.com þar sem hægt var að fletta upp lotunúmeri sprautunnar og sjá hversu algengar aukaverkanir voru í þinni framleiðslulotu. Þar sást að því fyrr sem bóluefnin voru notuð og því hreinna sem bóluefnið var þeim mun meiri urðu aukaverkanirnar, sem undirstrikar hvernig eiturvirknin var í bóluefninu sjálfu.

Í nýlegri danskri rannsókn kom í ljós að 4,2% lota báru ábyrgð á 78% aukaverkana og í 30% lota voru fáar aukaverkanir tilkynntar. 117.991-faldur munur var á tíðni aukaverkana í bestu og verstu lotunum! Enn undarlegra var að engin eftirlitsmæling fannst fyrir loturnar án aukaverkana á meðan eftirlitsmælingar voru til fyrir allar lotur þar sem aukaverkanir mældust. Fékk fólk lyfleysu eða hafði bóluefnið breyst? Í þessu samhengi er athyglisvert að í vitnaleiðslum fyrir ástralskri þingnefnd viðurkenndi Pfizer að hafa haft sérvalda lotu fyrir eigin starfsmenn. Af hverju? Voru þeir kannski að passa að eigin starfsmenn fengju „skaðlausa“ lotu?

En hvaða mengun var í þessum eftirlitslausu bóluefnum? Rannsóknir hafa sýnt að í sumum lotum voru þungmálmar, í öðrum lotum fannst grafínoxíð auk alls konar niðurbrotsefna. Athygli vekur að nýlega hefur líka verið að finnast plasma-DNA í sprautunum. Þetta er mjög alvarlegt því DNA stökkbreytir genum. Hvernig þá? Í plasmanu fannst DNA-genaröð úr SV40-vírus, sem er þekktur sem líklegur krabbameinsvaldur. Upptaka krabbameinsvaldandi gena er stórslys, því það getur smitað kynslóðir. Það er ekki að ástæðulausu að DNA-meðferðir hafa ekki komist á flug.

Sagt er að auðveldara sé að blekkja fólk en að sannfæra það um að það hafi verið blekkt. En það er samt eðli hins hugsandi manns að leita sannleikans og læra. Í stað þess að leita eingöngu að réttlætingum á lyginni þarf fólk að fara að byrja að spyrja réttu spurninganna. Er 117.991-faldur munur á aukaverkunum sama lyfsins eðlilegur? Eða var þetta kannski ekki sama lyfið? Þegar íslensk yfirvöld eru spurð um tengsl lota við aukaverkanir fást engar upplýsingar. Af hverju skrá þau þá lotunúmer bóluefna í bólusetningarvottorð fólks en engar upplýsingar um tengsl lota við aukaverkanir?

Það virðast meiri kröfur gerðar til rekjanleika klettasalatsins í Hagkaup en covid-bóluefnana. En lyf án rekjanleika eru markleysa því þá veit enginn hvað er í þeim. Með að neita að birta tengsl framleiðslulota og aukaverkana eru heilbrigðisyfirvöld búin að taka sér stöðu við hlið framleiðenda gegn almenningi.

Opin umræða um kófið verður að fara að byrja að eiga sér stað. Stórt skref í þá átt er ráðstefna sem haldin verður í dag klukkan 18.30 á Grand hóteli þar sem m.a. einn höfundur dönsku rannsóknarinnar verður með erindi. Einnig verður dr. Pierre Kori einn fyrirlesara, sem er stórfrétt, því hann er guðfaðir ivermectin-meðferðarinnar og einn fremsti sérfræðingur heims í meðferð covid-sjúklinga og sprautuskaðaðra. Hann stofnaði FLCCC (flccc.net) sem gerir meðferðarúrræði aðgengileg almenningi um allan heim og er einn af þeim læknum sem bjargað hafa hvað flestum mannslífum í faraldrinum.

Nú er tækifærið til að hefja samtalið um kófið. Öllum helstu talsmönnum heilbrigðisyfirvalda, þingmönnum og ráðherrum hefur verið boðið og óskandi væri að þau sýndu þá ábyrgð að vera með.

Nýtt járntjald er að falla

Þótt stríðið í Úkraínu sé fjarlægt Íslandi gætu afleiðingarnar orðið mun verri en margan órar fyrir. 

En þetta stríð hefðu þó aldrei þurft að gerast.Í Búdapestsamkomulaginu 1994 gáfu Úkraínumenn frá sér allan kjarnorkuvopnaforðann eða um 1900 kjarnorkuflaugar, gegn loforði Rússa, Bandaríkjamanna og Breta um frið og stuðning ef á þá yrði ráðist.

Frelsun Pútins

Þótt aðeins 17% úkraínumanna væru með rússneskan bakgrunn (2000), var landinu lengi vel mikið til stýrt af rússneskum hagsmunum.  Með appelsínugulu byltingunni byrjaði þetta þó að breytast og að lokum var leppur Rússa hrakinn úr landi. Þegar það gerðist var þjóðin byrjuð að verða klofin og viðbrögð Putin við að missa tökin á Úkraínu voru að yfirtaka Krím og í framhaldinu fóru aðskilnaðarhreyfingar í suðaustur Úkraínu þar sem Rússar eru margir að vilja skilja sig frá Úkraínu.

Innrás Rússa í Úkraínu sem hófst 2022 gekk þó ekki bara út á að skilja þessi svæði frá, því í innrásinni réðist Pútin líka á Kiev og gerði þar með tilraun til að leggja alla Úkraínu undir Rússland enn ekki bara rússneskumælandi héruð. Eins kom þessi tilraun til að frelsa heimamenn sums staðar undarlega, því þegnarnir sem átti að frelsa á rússneskumælandi svæðum eins og kringum Kharkiv voru það ósamvinnuþýðir að íbúarnir hröktu Rússnesku skriðdrekasveitirnar aftur í burtu.  En í öðrum héruðum gekk Rússum þó betur.

Zelensky:  Hetja eða skúrkur?

Það er ekki hlaupið að því fyrir Íslendinga að skilja ástandið í Úkraínu. Mikilvægt er að átta sig á því að Úkraína er sprottin undan Sovétríkjunum, og kúltúrinn sem þar er fyrir vikið kúltúr sem þróaðist með kommúnismanum.  Eitt skítugasta leyndarmál kommúnismans og ein meginástæðan að kommúnisminn náði að lifa eins lengi og hann gerði var að drifkraftur atvinnulífsins var svarti markaðurinn. Þeir sem unnu gátu því í senn fengið borgað opinberu launin, en það sem hvatti þá áfram voru aukabitlingarnir sem hægt var að fá á svarta markaðnum.  Þannig var engin opinber bifvélavirkjaþjónusta sem fólk gat leitað til, heldur var öll slík þjónusta unnin í svartri vinnu.  Varahlutirnir voru hlutir sem starfsmenn löduverksmiðjanna “týndu”, og seldu svo sjálfir gegn greiðslu.  Við fall kommúnismans hvarf ekkert þessi svarta-markaðs-viðskiptahyggja. Hér á landi myndu margir kalla slíkt spillingu en þarna er kúltúrinn einfaldlega ekki sá sami. 

Þegar innrásin var gerð í Úkraínu kom Zelensky fyrst fram sem þjóðhetja. Þegar honum var boðið að flýja, hafnaði hann því, því hann vildi verja í Kiev. Þegar það tókst þá fór hann að spila sig alveg inn í þetta andspyrnuhlutverk og klæddi sig alltaf eftir því. 

Í dag er þessi glansmynd þó aðeins farin að láta á sjá.  Í nýlegu viðtali viðurkenndi Zelensky að hann hefði aldrei séð megnið af því fé sem bandaríkjamenn styrktu Úkraínu með og enginn veit hvað varð um peningana. Sífellt eru svo að berast sögur að harðneskjulegurm stjórnarháttum.  Blaðamenn eru myrtir, íbúum er rænt úti á götu og sendir á víglínuna.  Barráttuandi Úkraínumanna virðist hafa rénað og ljái það þeim hver sem vill, því stríðið hefur nú staðið í þrjú ár.  

Friðarleið Trump

Með þetta í huga verður að horfa á friðarviðleitanir Trump.  Heimurinn er milli tveggja slæmra kosta.  Ef NATÓ færi inn og hjálpaði Úkraínu að endurheimta öll fyrri landamærin, mun Rússum verða verulega ógnað.  Ef það leiðir ekki til nýrrar heimsstyrjaldar gæti það leitt til að langvinns kalds stríðs og að nýtt vopnakapphlaup stórveldanna hefjist. Svipað mun líka gerast ef Úkraína félli og Pútin tæki yfir allt landið. Með því hyrfi allur buffer-milli Evrópuríkja og Rússa og Evrópa myndi öll hervæðast.  Frjáls Úkraína milli Rússlands og Evrópu er því góð hugmynd fyrir báða aðila, og gefur svigrúm til að tóna niður hatrið og öfgana.  Dipómatísk lausn þar sem allir fá eitthvað væri leið til að draga úr spennu og því að jafnvel enn hatrammari átök hefjist síðar.

Er Græna byltingin dauð?

Eina jákvæða sem nú er að koma úr þessum hræðilegu átökum er að það stefnir í að Evrópuríki ætli nú loks að byrja að taka ábyrgði í eigin varnarmálum og hætta að treysta á það að Bandaríkin beri megin þungan af vörnum Evrópu.  Á næstu árum ætla Evrópuríki að auka útgöld sín um ca. 1000.000.000.000 evrur til eigin varnar.  En til að hafa efni á því þá gengur ekki lengur að ætla að eyða í vitleysu.   

En hvar á að skera niður?  Svarið virðist blasa við.  Allar dýru grænu kreddurnar munu þurfa að víkja.  Evrópa mun ekki geta rekið áfram grænu sjálfskaðastefnuna gegn eigin hagkerfi á sama tíma og fara á í slíkt vopnakapphlaup, gegn þjóðum sem eru ýmist undanþegin eða nenna ekki að taka þátt í grænu vitleysunni.  Evrópa mun þurfa að taka upp svipaða stefnu og Trump, þ.a. framleiðsla fari að færast aftur til Evrópu. Þýskaland er að fara að ræsa kjarnorkuverin og kannski kolaorkuverin líka.  Íslenska kolefniskvóta-stóriðjan er líklega ekki að fara að gerast.

Dýr Parísarsáttmáli fyrir lífeyrisþega

Íslendingar eru ekki alltaf fyrstir í tískunni.  Nornabrennur hófust ekki hér á landi fyrr en þær byrjuðu að falla úr tísku í Evrópu og í kófinu lagði þríeykið fyrst til að útgöngubann í janúar 2022, löngu eftir að allir aðrir höfðu hætt þeirri vitleysu og nú er við að byrja vindmylluæði á sama tíma og hiksti er kominn í slíkt í Evrópu.

Nú eru lífeyrissjóðirnir fallnir fyrir slíkri deyjandi tískusveiflu.  Á sama tíma og Bandaríkjun (og kannski bráðum Evrópa) er farinn að verða afhuga því að sóa fé í mun dýrari grænar lausnir eru Íslendingar bara rétt að byrja.  Frosti Sigurjónsson var með mjög áhugaverða grein um það hvernig verið er að fjárfesta lífeyri íslendinga í grænum fjárfestingum, sem í dag virðast ekki eiga mikla framtíð fyrir sér.  

Að mínu mati er þessi fjárfestingarstefna dæmigerð fyrir fjárfesta sem eru að vinna með annarra manna fé og nýta sér það í dyggðaflöggun.  En þessi dyggðarflöggum gæti þó reynst sjóðfélögum dýr þegar féið (og lífeyrinn) byrjar að tapast.

 

“Í októ­ber 2021 til­kynntu þrett­án ís­lensk­ir líf­eyr­is­sjóðir mark­mið um að fjár­festa 580 millj­arða króna „í verk­efn­um sem tengj­ast hreinni orku og öðrum um­hverf­i­s­væn­um lausn­um“ fram til árs­ins 2030. Sjóðirn­ir vildu með þessu vera virk­ir þátt­tak­end­ur í að auka hlut grænna fjár­fest­inga og vinna að því mark­miði að minnka los­un gróður­húsaloft­teg­unda til sam­ræm­is við ákvæði Par­ís­arsátt­mál­ans.”

Hann heldur síðan áfram og bendir á að í dag hafi fleiri lífeyrissjóðir bæst við og markmiði komið í 660 milljarða og mikill meðbyr hafi verð með slíku.  En heldur svo áfram.

"En nú er öld­in önn­ur. Und­an­farna mánuði hafa borist frétt­ir um að stærstu alþjóðlegu fjár­mála- og sjóðastýr­inga­fyr­ir­tæki heims hafi sagt sig frá græn­um fjár­fest­inga­verk­efn­um. Þannig hafa marg­ir af stærstu bönk­um Banda­ríkj­anna gengið úr Net-Zero Bank­ing Alli­ance, þar á meðal Goldm­an Sachs, Morg­an Stanley og Citigroup. Sama gerðu nokkr­ir af stærstu bönk­um Kan­ada, þar á meðal Nati­onal Bank of Can­ada og Bank of Montreal.

Black Rock, stærsta sjóðastýr­inga­fyr­ir­tæki heims með meira en ell­efu þúsund millj­arða USD í sinni um­sjá, hef­ur ný­lega sagt sig frá Net Zero As­set Mana­gers Initiati­ve. Einnig má nefna að Seðlabanki Banda­ríkj­anna hef­ur dregið sig út úr alþjóðleg­um sam­tök­um seðlabanka um grænk­un fjár­mála­kerf­is­ins. Dæmi svipaðs efn­is eru mun fleiri.

Við þetta bæt­ist að ný stjórn­völd í Banda­ríkj­un­um hafa snúið baki við lofts­lags­mark­miðum og upp­gang­ur evr­ópskra stjórn­mála­hreyf­inga sem tala fyr­ir breytt­um áhersl­um í lofts­lags­mál­um fer vax­andi. Hætt er við að gengi fyr­ir­tækja sem byggja af­komu sína á græn­um styrkj­um og milli­færslu­kerf­um fari versn­andi í fram­hald­inu.

Með hliðsjón af of­an­greindri þróun mála er nauðsyn­legt að skoða hvort það sé rétt­læt­an­legt að ís­lensk­ir líf­eyr­is­sjóðir fylgi eft­ir mark­miði um 660 millj­arða fjár­fest­ingu „í verk­efn­um sem tengj­ast hreinni orku og öðrum um­hverf­i­s­væn­um lausn­um“ þegar stærstu fjár­fest­ing­ar­fé­lög heims eru í óðaönn að hverfa frá slík­um mark­miðum.

Sem varamaður í stjórn Al­menna líf­eyr­is­sjóðsins hef ég vakið at­hygli stjórn­ar sjóðsins á þess­um breyttu aðstæðum og kallað eft­ir umræðu og end­ur­mati á mark­miðum sjóðsins varðandi græn­ar lausn­ir og svo­kallaða ESG-sjóði. Um leið vil ég hvetja stjórn­ar­menn annarra ís­lenskra líf­eyr­is­sjóða til að taka málið á dag­skrá við fyrsta tæki­færi."

Vonandi taka einhverjir lífeyrissjóðir þessa aðvörun Frosta til skoðunar. Sjóðirnir hafa þegar farið í gegnum eitt hrun, og þurfa ekki fleiri.

Forsenda fyrir endurupptöku flugvallarmálsins

Í nýlegum bloggfærslum hef ég rakið hversu stórgallaðir öryggisútreikningar Reykjavíkurflugvallar fyrir lokun neyðarbrautarinnar voru og bent á að í samkomulagi ríkis og borgar kemur skýrt fram að tryggja þyrfti flugöryggi.

En hvernig gat þá dómurinn sem þvingaði ríkið til að loka neyðarbrautinni fallið með þeim hætti sem hann gerði?  Hér ætla ég í stuttu máli að renna yfir héraðsdóms og hæstaréttardóminn.

 

Héraðsdómurinn:

Í yfirferð yfir málsatvik er fjallað um öryggismál. Þar kemur fram þessi teksti um áhættumatið sem var unnið af lokun brautarinnar:

 

“Með fyrrgreindri áhættumatsskýrslu réttargæslustefndu fylgdi einnig skýrsla EFLU frá nóvember 2014 um mat á nothæfisstuðli Reykjavíkurflugvallar samkvæmt ICAO (Alþjóða flugmálastofnunarinnar). Kemur fram í niðurstöðu skýrslunnar að nothæfisstuðull vallarins sé talinn 97%, í stað 99,4%, ef umrædd flugbraut er ekki lengur fyrir hendi. Þá fylgdi áhættumatsskýrslunni einnig skýrsla EFLU um „áhrif brauta 06/24 á nothæfistíma fyrir áætlunarflug og sjúkraflug“ frá nóvember 2014. Fyrir dómi skýrði Ingólfur Gissurarson, verkefnisstjóri hjá réttargæslustefnda, niðurstöðu síðastgreindu skýrslunnar á þá leið að samkvæmt þeim gögnum sem skýrslan hefði verið studd við hefði verið unnt að lenda á öðrum brautum en NA/SV-brautinni í öllum tilvikum sem skoðuð voru ef brautarástand hefði verið „Gott/þurrt“. “

 

Eftirfarandi gagnrýni má koma með á þennan málatilbúnað:

• Efla mældi nothæfisstuðul fyrir tvö sett mæligagna og eingöngu er þarna nefndur nothæfisstuðull sem tekur aðeins tillit til vinds fyrir fyrir hagstæðari mæliseríuna. (þ.e. 97%).  Í sömu töflu er líka birtir útreikningar sem taka tillit til skyggnis og skýjahæðar.  Þá fæst nothæfisstuðullinn 95,8%.  Hin veðurmælisetían gaf 95.2% nothæfisstuðul.  Af hverju var þetta ekki nefnt á nafn fyrir rétti.  Lágmarksviðmiðið er 95%, þ.a. útreikningarnir sýndu að lítið mátti út af bera til að flugvöllurinn stæðist ekki kröfur.
• Ekkert er minnst á að reikna hefði átt nothæfisstuðul fyrir sjúkraflug líka. (samkvæmt orðalagi reglugerðar)
• Ekkert er minnst á að rannsóknir veðurfræðinga á Veðurstofu íslands sýni að viðmiðunartímabil útreikninga (til að fá 97%) var veðurmildasta tímabil veðurmælingasögunnar og það væri þegar byrjað að hvessa aftur.
• Eins er vægast sagt undarlegt að fjallað hafi verið um skýrsluna um nýtingartíma sjúkraflugs fyrir rétti. Útreikniaðferðin var það mikill tilbúningur skýrsluhöfunda að Samgöngustofa neitaði að fara yfir útreikningana. Ef skýrslan var það mikil markleysa að óháðir sérfræðimenntaðir yfirferðaraðilar neituðu að rýna hana, af hverju er þá verið að fara fram á að dómari eigi rýna gögnin og fylgja niðurstöðunni? 
• Enn meira ámælisvert er að ekki hafi verið minnst á að Samgöngustofa hafi neitað að rýna skýrsluna fyrir rétti.  Verkefnisstjórinn sem bar vitni var fullupplýstur um það og ekki verður betur séð en hann hafi vísvitandi reynt að blekkja dómara með sýnum vitnisburði með að nefna þetta ekki.  Eins hefði samhliða allri umræðu um þá skýrslu líka þurft að kom fram neyðarbrautin hefði verið notuð 4-15 falt oftar en nýtingartímaskýrslan, sem samgöngustofa neitað að rýna, hafði áætlað.

 

Eftir þessa einhliða umræðu, þar sem verkefnisstjóri áhættumatsins virðist sýna af sér ákveðna “fjandsamlega” hegðun gegn neyðarbrautinni, hafði stefnandi eðlilega litlu við að bæta.

Málatilbúnaður verjanda gegn þessum blekkingum er síðan enn undarlegri, því í stað þess að gagnrýna þetta efnislega nefnir eingöngu að Innanríkisráðherra hafi áhættumat ISAVIA enn til skoðunar.  

Þetta er stórmerkilegt.  Innanríkisráðherra hafði haft áhættumatið hjá sér í á annað ár og var enn að skoða það, og hafði ekki enn fengið fagaðila til að rýna matið betur.  Að velja að beita slíku vanhæfi sem vörn er óskiljanlegt.  Slíkt varnarleysi eðlilega ekki líklegt til árangurs fyrir rétti.

  

Í dómsniðurstöðu segir héraðsdómarinn svo um flugvallarsamkomulagið …

 

“...að túlka verði samkomulagið á þá leið að skuldbinding stefnda væri háð því að rekstur Reykjavíkurflugvallar gæti að meginstefnu haldið áfram í óbreyttri mynd. Er að þessu leyti fallist á sjónarmið stefnda um að viðunandi öryggis- og þjónustustig Reykjavíkurflugvallar hafi verið forsenda stefnda fyrir gerð samkomulagsins,..”

 

En þar sem verjandinn (ríkið)  hafði ekki sýnt fram á að einhverjum öryggismálum væri ábótavant hefði hann ekki vægi og því yrði að loka neyðarbrautinni.

 

Málið var svo kært til hæstaréttar.

 

Hæstaréttardómurinn

Í dómsniðurstöðu hæstaréttar, þá ítreka hæstaréttardómararnir að ekki hafi tekist að sýna fram á ágalla áhættumats ISAVIA.  Enn fremur vísa þeir í yfirferð samgöngustofu á áhættumatinu máli sínu til stuðning og segja:  "Með áðurnefndu bréfi Samgöngustofu staðfesti stofnunin niðurstöðu áhættumatsskýrslunnar um að breyting sem leiði af lokun brautar 06/24 sé þolanleg (áhættuflokkur B)”.  (bls 8 í dómi)

Þegar bréf Samgöngstofu er hins vegar lesið kemur fram að þessi rýni samgöngustofu hafði mikilvægan fyrirvara þ.e.: “Áhættumatið nær ekki til áhrifa á flugvallarkerfið í landinu í heild sinni, það nær ekki til neyðarskipulags almannavarna né áhrifa á sjúkraflutninga, né nær það til fjárhagslegra árfi á flugrekstur” (sjá hér bls. 52-53)”

… eða með öðrum orðum, áhættumatið dekkað bara lítið brot af því þjónustustigi sem viðhalda átti samkvæmt samkomulaginu. Ekkert var þó minnst á þennan fyrirvara Samgöngustofu í reifun málsins fyrir hæstarétti. Þessi yfirsjón hæstaréttar má þó án efa rekja til varnarleysis verjanda í þessu máli sem hefði hæglega getað bent á hversu lítinn hluta af áhættumatinu samgöngustofa rýndi.

Í dómsúrskurði hæstaréttar er reyndar minnst á að lögð hefðu verið fram gögn sem gagnrýndu útreikninga Eflu og Efla hefði svarað því.  Sjálfur hef ég ekki séð þessi andsvör Eflu, en ef þau eru eitthvað í takti við þau svör sem komu fram eftir að ég byrjað að gagnrýna útreiknignana, þá falla þau um sjálft sig t.d. þar sem skrifðu var svargrein við mínum athugasemdum um langtímaveðursveiflu um að skýrsluhöfundur vissu ekki um neinar vísbendingar um að slíkar lanngtímaveðursveiflur væru til staðar. Stuttu síðar svaraði ég staðhæfingu þeirra með tilvísun í einmitt slíka rannsókn nokkurra helstu veðurfræðinga Veðurstofunnar, sem sýndu að slíkar veðursveiflur væru fyrir hendi og að þeir hefðu valið stillast tímabilið sem viðmiðunartímabil. Í þessu ljósi væri mjög áhugavert að sjá þessi andsvör skýrsluhöfunda og hvort mögulega að blekkingum hafi verið beitt fyrir dómi til að fela þessar rannsóknir.

 

Eins kom fram í hæstarréttardómnum að ein forsenda fyrir lokun neyðarbrautarinnar væri að Rögnunefnd sem kannaði flugvallarkosti hefði lokið störfum. Í ljósi þess að Rögnunefnd mælti með Hvassarhrauni sem er útilokaður kostur í dag vegna eldsumbrota, verður ekki betur séð en að þessi vinna þurfi að byrja aftur og nefndin því ekki lokið störfum.

 

Niðurstaða

Þegar horft er til baka, standa eftirfarandi atriði upp úr:

 

Ekki er trúverðugt að verkefnisstjóri áhættumatsskýrslu hafi ekki verið ljóst að Samgöngustofa undanskyldi stóra þætti áhættumatsins í yfirferð sinni á skýrslunni.  Þar með talið áhættumatshlutann vegna sjúkraflugs.  Af hverju var hann að vitna um það fyrir rétti án þess að yfirferð á því hefði verið hafnað?

 

Ekki er trúverðugt að höfundar skýrslu Eflu hafi ekki verið upplýstir um að nýjar íslenskar veðurrannsóknir bentu til að viðmiðunartímabilið sem þeir byggðu bjartsýnustu útreikninga sína á var lággildi í stormatíðni.  Ef andsvör þeirra sem var hluti réttargagna (og sem ég hef ekki séð) nefna ekki þessar rannsóknir, verður að draga hlutleysi þeirra í efa og allar skýrslur þeirra því marklausar.

 

Verjandi ríkisins virðist verða á auglósleg á mistök að nánast skauta yfir að gagnrýna ágalla áhættmatsins. Stefnandi (borgin) komst meira að segja upp með að ýkja og snúa út úr niðurstöðu skýrslanna mótmælalaust.

 

Mikilvægt er að átta sig á því að fyrirvarinn um öryggi flugvallarins vísaði í að raun-öryggi yrði alltaf að vera fyrir hendi.  Áhættumatið var bara tilraun til að meta hvert raunöryggiðð yrði.  Villa, eða bjartsýni í áhættumatinu breytir að engu eðli samkomulagsins.  Með nýjum veðurgögnum sem hefur verið safnað frá 2012 hafa komið fram ný sönnunargögn í málinu sem eðlilegt er að meta aftur. Mínar eigin rannsóknir á þessum veðurgögnum sýna að flugvöllurinn stenst ekki lengur viðmið ICAO fyrir neina af þeim flugvélum sem hann á að þjóna.  Ef niðurstaða slíks mats yrði samhljóða og að flugvöllurinn stenst ekki lengur 95% viðmiðið eru forsendur samkomulagsins brostna, og ríkið  ætti rétt á því að neyðarbrautin verði opnuð aftur. 

 

Eins verður það að teljast ákveðin misttök Hæstarréttardómara að kynna sér ekki fyrirvara Samgöngustofu við yfirferða áhættumats ISAVIA sem í raun undanskyldu marga vegamestu þætti samkomulagsins um Reykjavíkurflugvöll.

 

Önnur veigaminni forsenda samningsins sem er líka brosting í dag snýr svo að því að meta má svo að vinnu rögnunefndar sé ekki lokið þar sem flugvallarstæði sem nefndin mælti með er útilokað í dag vegna eldsumbrotahættu.

 

Af framantöldu er nokkuð ljóst að Íslendingar fengu ekki þá eðlilegu réttarsfarlegu málsferðmeðferð sem þeir áttu rétt á áður en gripið var til að loka neyðarbrautinni. Sérfræðingar virðast hafa verið vilhallir stefnda og fyrir vikið haldið mikilvægum upplýsingum frá dómurum.  Ný sönnunargögn sýna að Reykjavíkurflugvöllur stenst ekki lengur kröfur fyrir neina af þeim flugvélum sem honum er ætlað að þjóna.  

 

Fölsk sönnunargögn, mistök verjanda, mistök dómara og ný sönnunargögn.

 

Til samans ætti þetta vel að geta verið næg forsenda fyrir endurupptöku flugvallarmálsins.

 

Getur verið að covid hafi verið sleppt viljandi?

Um þetta fjallaði ég í morgunblaðsgrein 16. ágúst 2023. Mikið af því sem gert var í aðdraganda og upphafi kófsins virðist hafa verið úthugsað til að hámarka ávinning þeirra sem vissu.

========================================

Glæpur aldarinnar: Tímavélin

Kór­ónufar­ald­ur­inn var byrjaður í ág­úst 2019 og er hluti af mun stærra vanda­máli.

 

Í fyrri greinum (29. júní, 7. og 18. júlí) var fjallað um tilraunastofuuppruna covid í nóvember 2019, stjórnlausan líftækniiðnað og hvernig hagsmunaaðilar skipulögðu faraldursviðbrögðin í október 2019 á Event 201. Nú verður haldið dýpra í kanínuholuna því mörgum spurningum er enn ósvarað, því faraldurinn byrjaði fyrr.

Í september 2019 var gagnagrunnur Wuhan-tilraunastofunnar fjarlægður af netinu. Í byrjun október hurfu öll símasamskipti starfsmanna í tilraunastofunni, sem var vísbending um að verið væri að sótthreinsa vinnustaðinn. Fyrstu ummerki um covid voru enn fyrr því í blóðsýni á Ítalíu frá í byrjun september 2019 mældust mótefni gegn veirunni. Faraldurinn var því líklega kominn af stað í ágúst 2019.

Þessi tímasetning skiptir máli því þá var vitað af tilraunastofulekanum mun fyrr og líklegt að einhverjir þátttakendur á Event 201 hafi vitað hvað gerðist. Heimurinn var að verða fyrir höggi og þeir sem vissu gátu skipulagt viðbrögðin.

Miklu máli skipti að halda tilraunastofulekanum leyndum í lengstu lög svo meira svigrúm gæfist til að notfæra sér ástandið. Fyrir þá sem vissu var covid-19 tímavél sem gerði þeim kleift að veðja á sigurvegara á markaði áður en öllu yrði skellt í lás.

Fyrstu viðbrögð Event 201-þátttakendanna voru í þessum dúr, að leyna faraldrinum eins lengi og hægt var. WHO viðurkenndi á óskiljanlegan hátt ekki að öndunarfærasjúkdómur væri loftborinn (sem jók smit) og bandarísk heilbrigðisyfirvöld þögguðu niður tilgátur um tilraunastofuleka og hindruðu flest covid-próf í Bandaríkjunum fram í mars 2020.

Í september 2019 keypti Bill Gates (BMGF) hlut í BioNTech sem þrjátíufaldaðist að virði við þróun bóluefnis Pfizer. Þessi kaup eru þó veigalítil í samanburði við risaviðskiptatækifærið sem fólst í að kaupa og selja í réttum fyrirtækjum áður en faraldurinn skylli á. Faraldur sem átti eftir að valda mestu eignatilfærslu allra tíma frá millitekjufólki til þeirra ofurríku.

Stærsta ráðgátan við Event 201 er hin heppilega tímasetning, strax eftir að vírusinn slapp. Erfitt hefði verið að skipuleggja slíka ráðstefnu með svo stuttum fyrirvara.

En Event 201 var ekki fyrsta faraldursráðstefnan. Í júní 2019 hélt Council of International Relations aðra ráðstefnu, styrkta af sömu aðilum, með skrípó yfirskrift því skipuleggja átti viðbrögð við uppvakningaheimsendi (zombie apocalypse). Viðburðurinn var hins vegar í fullri alvöru með þátttöku helstu lykilstofnana sem lögðu drög að Event 201-viðbrögðunum með frelsisskerðingum og loforði um bóluefnalausn [sem væri útilokað að beita nema afsláttur yrði gefinn af öryggisprófunum]. Viðskiptahugmyndin var fædd og það eina sem þurfti nú var að festa planið í sessi.

Skipuleggjendur Event 201 höfðu því bæði nægan tíma og ástæðu til að skipuleggja viðburðinn til að stýra faraldursviðbrögðunum. Stóra spurningin sem situr eftir er: Slepptu þeir veirunni líka eða var tímasetning Event 201 bara heppni?

En hvernig komst heimsbyggðin á þann stað að hagsmunaaðilar gætu skipulagt faraldursviðbrögð?

Ein leið í leit að svari felst í að kynna sér betur þriðja skipuleggjanda Event 201, World Economic Forum, WEF.

WEF eru öflugustu þrýstisamtök heims og með það yfirlýsta markmið að koma á nýju [miðstýrðu] heimsskipulagi því þeir telja að hnattvæddum heimi sé best stýrt með samstarfi stórfyrirtækja, ríkisstjórna og samfélagssamtaka. Dæmi um verkefni hjá þeim er „the Great Reset“, þar sem þeir sáu tækifæri í „covid-krísunni“ til að auka vald alþjóðastofnana [og þar með eigin völd]. Til að koma sínum málum í gegn finna samtökin efnilega stjórnmálamenn, sem þeir þjálfa og styðja í valdastöður. Dæmi um slíka skjólstæðinga eru Pútín, Angela Merkel, Emmanuel Macron, Mark Rutte og Justin Trudeau (og meirihluti ráðherrateymis hans).

Samvinnu WEF við Sameinuðu þjóðirnar hefur verið lýst sem stofnanayfirtöku og árlegir fundir WEF í Davos, þar sem stjórnmálamenn og útvaldir ofurríkir hittast, hafa verið kallaðir hljóðlátt alþjóðlegt valdarán. Lýðræðið er að víkja fyrir hagsmunastjórn þeirra vel tengdu.

Meginástæðan fyrir að WEF fela ekki hvað þeim gengur til er án efa til að sýna vald sitt og hræða andstæðinga. Grunnaðferð heimsvaldatökunnar er síðan einföld: Krísur eins og hnattræn hlýnun eða faraldrar eru blásnar upp og nýttar til að réttlæta aukna alþjóðlega miðstýringu sem þeir sjálfir stýra. Niðurstaðan er fyrirtækjasósíalismi hannaður að þörfum þeirra ríkustu undir nýju slagorði sem gæti verið „elítur allra landa sameinist.“

Fyrirliggjandi valdaafsal Íslands, sem færir yfirstjórn sóttvarnaaðgerða til WHO í næsta faraldri, er dæmi um þessa valdayfirtöku. Ef almenningur fer ekki að vakna og þrýsta á yfirvöld um að hafna þessu samkomulagi er hætt við að í næsta faraldri verði útgöngubanni og bóluefnaskyldu beitt til að þvinga fólk til að taka inn næstu tilraunasprautu.

Næst verður fjallað um eitrið og afleiðingar viðskiptaplansins.

Hvað eru hægri öfgar?

Um helgina var kosið í Þýskalandi og íslenskir fjölmiðlar stukku upp og fóru að tala um hægri öfgaflokkinn AFD sem nú er orðinn næst stærstur.

Hér er tengill á viðtal við formann (eða forkonu) AFD þar sem hún ræðir stefnumál sín á  bloomberg. Þar kemur fram að hún skilgreinir flokk sinn sem Frjálshyggju Íhaldsflokk.  Frjáls viðskipti, lægri skatta en á sama tíma halda í það gamla sem er gott og hefur reynst Þjóðverjum vel.

Þegar hún var beðin um að nefna þrjú aðalstefnumál nefndi hún eftirfarandi:

 

1. Verja landamærin með landamæragæslu.   (sama og íslenska ríkisstjórnin er nú byrjuð að gera)
2. Lækka skatta. (Vilja það ekki allir?)
3. Ræsa aftur kjarnorkuverin. (Af hverju var slökkt á þeim?  Er ekki orkukreppa í Þýskalandi)

 

Hvað er svo öfgakennt við þetta? Eru það orðnir öfgar að ríki hafi virk landamæri? Eiga ríki að halda hælisleitendum þegar engin neyð blasir lengur við í heimalandinu?  Hér á landi fá flóttamenn ekki hæli nema slík neyð blasi við.  Hvað svo með glæpaölduna sem er risin í þýskalandi eftir að öll landamæri voru opnuð.  Er ekki eðlilegt að reynt sé að spyrna við því.  Hátt í 90% þjóðverja finnst þeir hafi gengið of langt í þessum málum.  Eru þeir öfgafólk?

Eru það öfgar að ríki lækki orkuverð hjá sér þegar þau geta. T.d. með að ræsa aftur kjarnorkuverunum sem var lokað rétt fyrir núverandi orkukreppu.  Eru öfgar að vilja ekki óáreiðanlega háværa vindmyllu í bakgarðinn hjá sér, sem virkar bara þegar blæs?

Eru öfgar að  lækka skatta?  Eru það allt í einu orðnir öfgar að ætla að gera Þýskaland aftur samkeppnishæft og stöðva flótta stórfyrirtækja úr landi?

 

Eitthvað segir mér að öfgarnir séu frekar í hina áttina.  Það voru öfgar að galopna landamæri Evrópu eins og Andrea Merkel gerði.  Það voru öfgar að gera Þýskaland algjörlega háð gas-innflutningi frá Rússlandi og að voru öfgar að loka kjarnorkuverum án þess að hafa aðra áreiðanlega orkuframleiðslu tilbúna. Ástæðan fyrir öllu þessu hægra öfga tali er einfaldlega sú að þeir sem tala með þeim hætti eru að reyna að fá fólk til að hætta að hlusta, hætta að fylgjast með og fela sig í skotgröfum vanþekkingar.

 

En hvað öfga hægri?  Hvar ætli Nasistarnir hafi t.d. verið á skalanum?

 

Svarið gæti komið mörgum á óvart, því Hitler var öfga vinstri maður en ekki til hægri.  Hann byrjaði pólitískan feril sinn sem hluti af marxískri uppreisn í bæjaralandi. (sem hann afneitaði síðar) Flokkurinn hans var sósíalistaflokkur (National Socialist Party) og þegar hann komst til valda tók hann yfir alla þætti samfélagsins (sambærilegt og Stalín).  Utan nasistaflokksins og flokksviljans hafði enginn frelsi. Engin skoðun var leyfð nema ríkisskoðunin og enginn mátti framleiða sem ríkið vildi ekki.  Enginn mátti skipta um vinnu nema með leyfi ríkisins og enginn mátti ráða neinn nema með leyfi ríkisins.  Enginn mátti selja neinum neitt nema fyrir það verð sem ríkið vildi, og enginn mátti fá borgað meira en ríkið leyfði.  Munurinn á kommúnisma Stalíns og sósíalisma Hitlers fólst fyrst og fremst í því að kommúnisma-sósíalisminn var uppnuminn af stéttum og hitlers-sósíalisminn var uppnuminn af kynþáttum.  Báðir hötuðu frjálshyggjuna og losuðu sig við allar slíkar (rang)hugmyndir í gúllökkum eða útrýmingabúðum.  

 

Orðið hægri - öfga var ekki notað fyrr en eftir seinni heimsstyrjöldina. Annað hefði ekki verið hægt því hvorki Hitler eða Mússólíni nokkurn tíman skilgreint sig sem hægri. Tilurð þessa orðs á án efa upptök hjá gamla-sovét áróðursmaskínunni og öðrum sósíalistum sem vildu fjarlægja sig og sína stefnu Nasistunum eins og hægt var.  Því ekki þá bara endurskilgreina hvað hægri-vinstri þýddi og klína alræðishyggjunni á andstæðinginn.  Endurskilgreina öfgavinstrimanninn Hitler sem  lengst til hægri því honum samdi svo illa við hinn öfgavinstrimanninn hann Stalín.

Abrakadapra púff.  Orwelskt trikk þar sem ráðist er á tungumálið með að breyta merkingu orða í andstöðu sína.  Afleiðingin er brenglun málsins í þeim tilgangi að rugla fólk í ríminu og lýðskrumurum að afvegaleiða það. 

Allar forsendur samkomulags um Reykjavíkurflugvöll eru brostnar

Að undanförnu hef ég rifjað upp aðdraganda lokunar neyðarbrautar Reykjavíkurflugvallar árið 2017.  Nú langar mig aðeins að skoða samkomulagið sjálft og hvort staðið hafi verið við það.  

Í samkomulaginu eru gefnar upp 3 meginforsendur sem báðir aðilar samþykkja að eigi að vera uppfylltar til að samkomulagið taki gildi.  Til að draga þessar forsendur út í samningstekstanum hef ég litamerkt þær á myndinni hér fyrir aftan.  Þær eru eftirfarandi:  1) Staðsetning innanlandsflugs verði á höfuðborgarsvæðinu (blátt), 2) að flugvallarkostir höfuðborgarsvæðisins væru fullrannsakaðir(grænt) og 3) að öryggi flugs væri tryggt.(gult)

 

Forsenda 1: Staðsetning innanlandsflugs verður á höfuðborgarsvæðinu

 

Með því að skrifa upp á að “ aðilar eru sammála um að staðsetning innanlandsflugvallar á höfuðborgarsvæðinu sé fyrsti kostur.”  eru báðir aðilar  (Reykjavíkurborg og ríkið) að samþykkja að innanlandsflug flytjist ekki til Keflavíkur og að innanlandsflug verði starfrækt úr Vatnsmýrinni þar til byggður verði annar flugvöllur. 

Sérhvert tal um lokun Reykjavíkurflugvallar eða fækkun brauta  þ.a. flugvöllurinn hætti a standast kröfur er því ekki í samræmi við samninginn.  Flugvellinum má ekki loka, né má skerða að hann uppfylli lágmarkskröfur fyrr en nýr flugvöllur hefur verið byggður.

Þar sem enginn annar flugvöllur er enn kominn og Reykjavíkurflugvöllur stenst ekki lengur lágmarkskröfur er þessi frumforsenda samningsins brostin.

 

Forsenda 2: Flugvallarkostir höfuðborgarsvæðisins verði fullrannsakaðir

 

Í samkomulaginu segir einnig að það eigi að “... kanna því til fullnustu helstu staðsetningarkosti innanlandsflugs á höfuðborgarsvæðinu.“

Rögnunefnd var skipuð til uppfylla þetta ákvæði samkomulagsins.  Niðurstaða nefndarinnar var að mæla með flugvallarkosti i Hvassahrauni þar sem í meginrökstuðningi kom m.a. fram “Hraunrennsli þykir ólíklegt næstu aldir og sömuleiðis eru taldar mjög litlar líkur á vandræðum vegna sprunguvirkni næstu aldir.”  

Í framhaldi þessari röngu alhæfingu og tillögu að flytja flug í Hvassahraun lýsti Rögnunefnd yfir að hún teldi að flugvallarkostir væru nú “fullkannaðir” og lauk störfum.

Í ljósi nýlegra eldsumbrota nálægt flugvallarstæðinu veit hvert mannsbarn í dag að fjarstæðukennt væri að fara að byggja flugvöll í Hvassahrauni.  Niðurstaða Rögnunefndar er því orðin markleysa.  Fyrir vikið hafa flugvallarkostir höfuðborgarsvæðisins enn ekki verið  fullrannsakaðir eins og samningurinn kvað á um.

Þessi önnur meginforsenda samningsins er því líka brostin.

Forsenda 3: Öryggi innanlandsflugs tryggt

 

Í samkomulaginu kemur fram að forsenda þess að hálfu ríkisins væri að [hægt væri að] “tryggja öryggi í innanlandsflugi með þeim hætti að næstu ár geti flugvöllur í Vatnsmýri sinnt því hlutverki sem honum er ætlað”.  Meginhlutverk Reykjavíkurflugvallar er bæði að sinna þjónustu við áætlunarflug og þjónustu við sjúkraflug. 

Til að meta þetta öryggi lét ISAVIA framkvæma áhættumat sem tók til bæði áætlanaflugs og sjúkraflugs.  En hvernig ætli þetta mat hafi staðist tímans tönn.

Áætlunarflugið: Til að meta öryggi áætlunarflugs með neyðarbrautinni lokaðri var nothæfisstuðull áætlunarflugs reiknaður.  Margir ágallar voru hins vegar á þeirri reikniaðferð þar sem staðli var ekki alveg fylgt og sleppt var að taka tillit til brautarskilyrða.  Um það bloggaði ég 13 febrúar síðastliðinn.

Eins varaði ég við (sjá blogg 23. febrúar síðastliðinn) að rannsóknir veðurfræðinga Veðurstofunnar sýndu að veðurmildasta tímabili í sögu flugvallarins hefði verið valið sem viðmiðunartímabil útreikninganna.  Fyrir vikið var hætt við að um leið og byrjað væri að nota mælingar af öðrum tímabilum myndi flugvöllurinn hætta að standast lágmarksviðmið alþjóðaflugmálastofnunarinnar (sem er í reglugerð). Þessu neituðu skýrsluhöfundar að taka tillit til og lýstu yfir að engar slíkar breytingar væru þekktar, án nokkurra efnislegra raka.  Nýrri veðurmælingar 2012-2023 sýna að þessi aðvörun mín var á rótum reyst og miðað við veðurmælingar siðan þá stenst flugvöllurinn ekki lengur lágmarkskröfur og hefur aldrei staðist lágmarkskröfur alþjóðaflugmálastofnunarinnar síðan neyðarbrautinni var lokað.

Þessi þriðja meginforsenda samningsins er því brostin hvað varðar áætlanaflug.

Sjúkraflugið:  Enn óvandaðri vinnubrögðum var beitt til að meta öryggi sjúkraflugs. Í stað þess að fylgja stöðlum (og lögum) var útfærð ný aðferð, sem virðist einfaldlega hafa verið hugarfóstur skýrsluhöfunda. Fyrir vikið hafnaði Samgöngustofa að fara yfir útreikningana og útreikingarnir voru því markleysa.  Eins kom í ljós að niðurstaða þessara útreikinga er á bilinu 4-15 falt bjartsýnari en raunveruleg skráning á notkun neyðarbrautarinnar sýndi á þessum tíma.  Um þetta fjallaði ég í bloggi 18. Febrúar síðastliðinn. Reynslan hefur síðan sýnt að fjöldi bráðasjúklinga (líklega um 60) hafa ekki komist undir læknishendur í Reykjavík lokunar neyðarbrautarinn.

Þessi þriðja meginforsenda samningsins er því brostin hvað varðar sjúkraflug.

 

Áhættumat ISAVIA hefur ekkert samningslegt vægi!

Sérstök athygli skal vakin á því að miðað við orðalaga samkomulagsins hafa áætlanir um öryggi ekkert vægi.  Krafa samningsins snýst að öryggi, þ.e. raunöryggi sem í ljós kemur eftir að neyðarbrautin yrði fjarlægð.  Þetta er gríðarlega mikilvægur punktur, því það hefur í för með sér að öll ábyrgðin sem snýr að áhættumatinu fellur á þann sem fylgir því.  Fyrir vikið hefði slíkt áhættumat alltaf átt að vera eins varfærið og mögulegt er til að tryggt væri að stæðist raunveruleikann og stæði þá við ákvæði samninginsins.  Svo virðist þó ekki hafa verið gert og valið að byggja áhættumatið á óraunhæfri bjartsýni og óskhyggju. 

 

Óskhyggja dugar skammt til að gera flugvelli örugga.

 

Hvernig var hægt að fá 5,5-6 milljarða manns til að sprauta sig með tilraunalyfi?  Lyfi sem slapp við flestar alvöru aukaverkanarannsóknir, slapp við gæðaeftirlit í framleiðslu og var selt á uppsprengdu verði.  Fyrir tíma covid voru til alls konar varnaglar sem áttu að hindra að slík áhætta yrði tekin.  Ekkert bóluefni hefur áður komist á markað á minna en 5 árum og venjulega eru prófunartíminn 10 ár.  Hvernig var þetta hægt?  Þetta átti aldrei að geta gerst.

 

Um þetta fjallaði ég í morgunblaðsgrein 18. júlí 2023

====================

Glæpur aldarinnar: Planið

„Mistök“ kófsins voru ekki mistök.

 

Í Morgunblaðsgreinum 27. júní og 7. júlí fjallaði greinarhöfundur um aðdraganda og tilraunastofuuppruna kófsins. Á Event 201-viðburðinum í október 2019, skipulögðum af hagsmunaaðilum, mættu fulltrúar helstu valdastofnana og æfðu faraldursviðbrögð sem fólu í sér frelsisskerðingar, ritskoðun og að veðjað yrði á bóluefni. Gríðarlegir viðskiptahagsmunir lágu að baki að allt gengi upp. Planið hafði þó galla: Það tekur áratug að þróa öruggt bóluefni!

Á ráðstefnu 11 dögum síðar minntist Antony Fauci, aðalráðgjafi Bandaríkjaforseta og yfirmaður sóttvarnastofnunar, NIAID, á þennan 10 ára þróunartíma. En bætti svo við að sleppa mætti öryggisprófunum ef neyðarástand skapaðist. Lausnin var fundin.

Strax í upphafi kórónufaraldursins var Bandaríkjaforseta seld bóluefnaleiðin (af Fauci) sem leiðin úr kófinu. Leið sem hann og yfirvöld um allan heim keyptu án þess að átta sig á að sleppa yrði öryggisprófununum.

Fyrstu viðbrögð við covid voru óvísindaleg og juku útbreiðsluna. WHO viðurkenndi ekki að covid væri loftborinn þrátt fyrir að þetta væri bráðsmitandi öndunarfærasjúkdómur. Hér á landi þurfti Landakotsmitið til að íslensk yfirvöld færu að varast loftborin smit. Í Bandaríkjunum bönnuðu heilbrigðisyfirvöld fyrst flestar covid-mælingar, þ.a. um miðjan mars 2020 voru skimanir þar hundraðfalt sjaldgæfari en á Íslandi.

Þennan skort á skimunum nýtti Fauci sér til að ofmeta dánartíðnina tífalt og miða hana bara við þessar örfáu mælingar en ekki við raunverulegan fjölda smita. Samtímis birti Imperial College (einn skipuleggjanda Event 201) skýrslu sem spáði allt að 500 þúsund covid-andlátum í Bretlandi nema útgöngubanni yrði beitt. Því var svo fylgt.

Allt var gert til að ofmeta hættuna. Nóg var að einstaklingur hefði mælst með covid mánuði fyrir andlát til að andlát væri flokkað sem covid-andlát. Afleiðingin var veruleg fækkun skráðra krabbameinstilfella og hjartaáfalla. Covid læknaði þannig sjúka með því að drepa þá með bókhaldsbrellum úr öðru.

Víða voru lífshættulegar meðferðir teknar upp. Í Bretlandi voru covid-sjúklingar settir á lífslokameðferð (sem auðvitað drap þá). Í Bandaríkjunum fengu spítalar 5 milljóna bónus fyrir að koma sjúklingum í öndunarvél (sem drap marga) og læknum var skipað að gefa remdesivir (sem drap líka marga) ef þeir vildu halda vinnunni.

Í maí 2020 tókst hópi lækna að þróa ódýra skaðlausa meðferð með 85% vernd sem gerði covid mildari en flensu. Í stað þess að aflýsa faraldrinum hættu bandarísk yfirvöld að styðja rannsóknirnar. „Warp Speed“-bóluefnaáætlun Trump var hafin. Öllum brögðum var svo beitt til að hrekja rannsóknirnar enda lágu gríðarlegir fjárhagsmunir að baki. Í einni slíkri platrannsókn sem Bill Gates fjármagnaði (BMGF) var sjúklingum gefinn banvænn skammtur af hydroxychloriquine, HCQ, og þeir dóu. Erfitt er að halda fram að þetta hafi verið óviljaverk, því HCQ var þekkt lyf með 65 ára sögu. Stærsta hneykslið var rannsókn í Lancet sem hrakti virkni HCQ og varð til þess að WHO hætti öllum rannsóknum á HCQ. 13 dögum síðar var greinin dregin til baka því hún var fölsuð. Ákvörðun WHO varð hins vegar ekki breytt.

Þegar sumarið 2020 kom og sóttóttinn rénaði var gripið til grímuskyldu, þrátt fyrir að vitað væri að grímur virkuðu ekki gegn vírusum. Þær virka hins vegar vel við að viðhalda ótta.

Í lok 2020, eftir ár af frelsisskerðingum í krafti neyðarréttar, þurftu yfirvöld um allan heim að réttlæta ofbeldið og voru því til í hvaða tilraunabóluefni sem er, gegn því að komast fremst í röðina.

En til að græða sem mest þurftu allir að bólusetja sig. Fyrir sjúkdóm sem var 1000-falt skæðari þeim elstu en þeim yngstu hefði dugað að bólusetja bara þá elstu. Þá var byrjað að ljúga að fólki að bóluefnin stöðvuðu smit, þótt engar mælingar sýndu fram á slíkt og gangsett eldra plan um bóluefnavegabréf og bóluefnaskyldu. Einnig var sagt að ein bólusetning yrði nóg. Það var líka lygi því strax í janúar 2021 var vitað að virkni bóluefnisins féll um 50-75% þremur mánuðum eftir bólusetningu.

Nær allar þessar aðgerðir yfirvalda voru óvísindalegar. Hraðsuðubóluefni, viðurkenna ekki loftborinn vírus, banna covid-skimanir, nota bókhaldsbrellur til að ýkja dánartíðni, lækna með lífslokameðferð, gefa banvæna skammta af HCQ, nota grímur gegn vírusum, lofa hjarðónæmi og bara einni sprautu í stað áskriftar.

Allt var þetta ráðlagt af aðilum tengdum Event 201 sem höfðu ríka hagsmuni af því að bóluefnaleiðin yrði farin. Planið gekk upp og þeir sem stóðu að því stórgræddu. Gróðinn hefði samt orðið mun meiri ef ekki hefði verið fyrir eina óþægilega staðreynd. Bóluefnin voru eitruð.

Í síðari grein verður fjallað um eiturvirknina, en fyrst verður grafið dýpra í jafnvel enn umfangsmeira plan sem vekur fleiri spurningar.

 

 

Var blekkingum beitt við lokun neyðarbrautarinnar?

Fyrir 10 árum síðan, áður en neyðarbraut Reykjavíkurflugvallar var lokað gagnrýndi ég harðlega verklag við þá útreikninga sem stóðu að baki. (sérfræðiskýrsla um nothæfistuðul).  Einn veigamesti hluti gagnrýninnar sneri að því að notað hafði verið veðurmildasta tímabil í sögu flugvallarins sem eina viðmið en öllum öðrum mælingum hent.

Fyrst þegar ég benti á þetta vísaði ég í opinber samfelld gögn veðurstofunnar fyrir veðurmælingar í Reykjavík, sem sýndi að lágmark vindhraðamælingum var á viðmiðunartímibilinu.  Þessu var svarað af skýrsluhöfundum með að vísa í að óvissur væru í mælingum vegna færslu mæla, nýrri mæliaðferðum og breytingu á byggð kringum mæla. 

Engin tilraun var þó gerð til að meta hvort slíkar langtímaveðursveiflur ættu sér stað, hvað þá að spyrja veðurfræðinga á veðurstofu Íslands hvort þeir vissu af slíkum vindhraðasveiflum. Rannsókn þeirra virðist þannig hafa gengið út á að leita ekki og þess í stað eingöngu leita að öðrum afsökunum en breytingum í veðurfari.

Í framhaldinu alhæfðu skýrsluhöfundar svo að engar vísbendingar væru um að niðurstöðurnar væru rangar sökum langtímasveiflu vindhraða.  

Með þessari alhæfingu voru þeir þó óbeint að viðurkenna að langtímaveðursveifla gæti haft áhrif að þeirra mati ef hún væri til staðar.  

Þessari alhæfingu svaraði ég stuttu seinna í annarri grein, eftir að hafa leitað frekari ítarupplýsinga hjá veðurfræðingum Veðurstofunnar.  Þrír þeirra höfðu þá nýlega kynnt niðurstöðu stormrannsókna á Íslandi sem sýndu að slíkar veðursveiflur ættu sér stað.  Það vildi svo til að tímabilið sem Efla (skýrsluhöfundar) notuðu var á stillasta tímanum með helmingi færri storma en á stormasamari tímum.  Höfundar rannsóknarinnar voru Trausti Jónsson, Guðrún Nína Petersen og Halldór Björnsson.  Þetta er mjög áhugavert og því hafa flestir veðurfræðingar á veðurstofunni án efa vitað af þessari rannsókn.

Það verður að teljast í meira lagi undarlegt að skýrsluhöfundar flugvallarskýrslunnar hafi ekki einu sinni haft fyrir því að hafa samband við neinn hjá Veðurstofu Íslands áður en þeir komu með alhæfðu með slíkum hætti um langtímasveiflur á Íslandi!

Enn undarlegra er þó að þeir hafi ekki brugðist við svargrein minni þar sem ég benti á þessar rannsóknir.  Af hverju var ekki settur fyrirvari við útreikningana um að niðurstaðan tæki ekki tillit til langtímasveifla í vindhraða og væri á stillast tímabili.  Það vissu allir að þessi skýrsla yrði notuð til að loka neyðarbrautinni og því er vægast sagt ámælisvert að slíkum blekkingum hafi verið beitt við kynningu hennar.  

 

Eðlileg vinnubrögð hefðu verið að viðurkenna takmarkanir útreikninganna og árétta að nýlegar veðurrannsóknir bentu til að nothæfisstuðullinn væir ofmetinn í útreikningunum.

Þetta var ekki gert. Í stað þess, var málið þagað niður og skýrsluhöfundar hættu að svara greinum sem ég skrifaði.  Þar við sat.  Þegar réttað var í flugvallarmálinu voru þessi skýrsla notuð sem sönnunargagn til að réttlæta lokun brautarinnar án þess að minnast á þennan ágalla og að skýrsluhöfundar væru upplýstir um rannsóknir sem sýndu að til staða væru langtíma veðursveiflur sem myndu orsaka að flugvöllurinn myndi að likindum ekki standast nothæfsistuðulkröfur næstu áratugi.  (þ.e.a.s. ekki fyrr en næsta stillutímabil hæfist)

 

Af þessari ástæðu eru nýlegir útreikningar mínir á nothæfisstuðlinum  sem ég birti í grein með nýrri veðurgögnum mjög áhugaverðir.  Þetta nýlegra tímabil er nokkru vindasamara en tímabilið sem lá að baki skýrslunni sem notuð var til að réttlæta lokun neyðarbrautarinnar.  Á þessu nýlegra veðurtímabili er Reykjavíkurflugvöllur fallinn.  Þetta þýðir að Reykjavikurflugvöllur hefur aldrei staðist lágmarksviðmið ICAO síðan neyðarbrautinni var lokað!

 

 

Læt hér fylgja með greinina sem birtist í morgunblaðinu 11. ágúst 2015. 

==================================================

Fáu svarað um Reykjavíkurflugvöll

 

Eftir Jóhannes Loftsson: "Veðurfar á Íslandi er áhugavert rannsóknarefni og finna má marga aðra langtímaáhrifaþætti sem geta vel haft áhrif á nothæfisstuðulinn."

Þann 22. júlí birti Egill Þorsteins hjá verkfræðistofunni Eflu svar í Morgunblaðinu við þeirri gagnrýni minni að óeðlilegt hefði verið að byggja mat á nothæfisstuðli Reykjavíkurflugvallar nær eingöngu á afar veðurmildu tímabili og taka ekki tillit til mögulegra langtímaveðursveifla. Svarið byggir þó ekki á ýtarlegri veðurfarsgreiningu, heldur eru rýnd mæligögn úr veðurstöð 1 við Bústaðaveg, sem eru gögn sem ég vísaði í fyrst eingöngu til viðmiðunar þegar ég var að reyna að vekja athygli á þessum mögulega vanda.

Ótrúverðugur rökstuðningur

Í umfjölluninni um þessi viðmiðunargögn eru dregin fram ýmis mælitæknileg rök fyrir því að vindmælingar í veðurstöð 1 hafi lækkað gegnum tíðina. Stöðin var flutt til innan Reykjavíkur og var í upphafi við Reykjavíkurflugvöll (1949-1973) en er nú við Bústaðaveg. Stór lækkun í vindhraðamælingum árið 2000 er skýrð með því að þá hafi verið skipt um veðurmæli. Í framhaldi af því að hafa bent á þessa skekkjuvalda fer röksemdafærslan þó að verða nokkuð undarleg. Meðalvindur mælinganna sem Efla notaði við útreikninga á nothæfisstuðlinum er borinn saman við meðalvind langtímavindmælinga úr veðurstöð 1, án þess að taka tillit til mæliskekkjanna sem verið var að benda á. Í ljósi þess hversu litlu munar á þessu meðaltali ályktar greinahöfundur síðan að „engar vísbendingar séu um ótrúverðugar niðurstöður sökum langtímasveiflu vindhraða“.

Augljóst er að ef stór mæliskekkja er í mælingum má ekki horfa framhjá villunni með þessum hætti og þykjast ekki þurfa að taka tillit til villunnar þegar það hentar. Í ljósi þess hversu rík skylda hvílir á sérfræðingum að segja rétt frá dregur þessi málatilbúnaður í raun úr trúverðugleika skýrsluhöfundar sem óháðs álitsgjafa.

Minni gæði eldri mælinga eru heldur engin rök fyrir því að langtíma veðursveiflur séu ekki til staðar. Leggja þarf í töluverða vinnu við að skoða samanburðarhæf eldri mæligögn áður en hægt er að draga slíkar ályktanir.

Ekkert má út af bera

Nothæfisstuðullinn sem Efla fær út fyrir tveggja brauta Reykjavíkurflugvöll er 95,2%-95,9% að teknu tilliti til skyggnis og skýjafars. Ekki munar nema um 0,2% að flugvöllurinn standist ekki 95% kröfu ICAO og því er ekki að sjá að nokkurt svigrúm sé til neinna ágiskana um langtímaveðurfarsbreytingar.

Þann tíma sem veðurstöð 1 var á Reykjavíkurflugvelli(1949-1973) mældist meðalvindur 5,91 m/s (miðað við grófa leiðréttingu sem Efla gaf upp). Þetta er um 11,5% meiri meðalvindur en er að mælast á mildasta veðurtímabilinu sem notað var við mat á nothæfisstuðli, sem er meira en nóg til að flugvöllurinn standist ekki kröfur ICAO.

Í ljósi mælióvissu í þessum eldri mælingum er samt erfitt að draga allt of miklar ályktanir út frá þessum samanburði og því er nauðsynlegt að horfa til ýtarlegri greininga sem hafa verið gerðar á langtímavindafari hérlendis.

Rannsóknir sýna langtímabreytingar í vindafari

Á ráðstefnu í Vín 12.-17. apríl á þessu ári kynntu Trausti Jónsson, Guðrún Nína Petersen og Halldór Björnsson hjá Veðurstofu Íslands rannsóknir sínar á áratugabreytileika illviðra. Rannsóknin byggði á talningu óveðursdaga á árabilinu 1949-2014, þar sem óveðursdagur var skilgreindur út frá þremur mismunandi óveðursvísum. Mjög skýr merki um áratugasveiflu í tíðni óveðra komu fram í óveðurstalningu allra óveðursvísanna. Á myndinni er sýnd ein slík talning miðað við einn af óveðursvísunum.

Þar sést greinilega hversu óheppileg veðurtímabilin sem notuð voru við mat á nothæfisstuðli voru, því að þau spanna aðeins stilltasta hluta veðursveiflunnar. Til að fá raunhæfari mynd þarf augljóslega að nota veðurgögn sem spanna heila veðursveiflu. Ef sex árum er bætt við tímabilið til að mælingarnar spanni heila veðursveiflu hækkar meðaltíðni óveðra á öllu tímabilinu um 23%. Þetta segir heldur ekki alla söguna, því á vindasömustu fyrstu sjö árum sveiflunnar er meðaltíðni óveðursdaga um tvöfalt hærri en meðaltíðni áranna eftir 1995.

Ljóst er að viðvarandi slíkar aðstæður geta skapað mjög slæmt ástand og hugsanlega er það til marks um það sem koma skal að fyrstu fimm mánuði þessa árs voru 6,5% lendinga sjúkraflugs 

Höfundur er verkfræðingur og frumkvöðull.á neyðarbrautinni, sem er veruleg aukning frá þeim 1,4% sem mældust á tímabili frá 2011-2014.

Veðurfar á Íslandi er áhugavert rannsóknarefni og finna má marga aðra langtímaáhrifaþætti sem geta vel haft áhrif á nothæfisstuðulinn. Í rannsókn Trausta o.fl. komu t.d. einnig fram vísbendingar um að langtímasveiflur væru í tíðni vindátta, auk þess sem tveir af þremur óveðursvísum sýndu merki lengri langtímabreytingar þar sem síðustu 19 ár eru áberandi lengsta og stilltasta rólega tímabil frá 1949.

Við þetta bætist að langtímahitabreyting tengd sólvirkni og sveiflum í sjávarstraumum gæti á næstu árum valdið lækkandi hitafari, sem hefur áhrif á flugfærðarþætti eins og ísingu, snjófærð og skyggni.

Engum athugasemdum svarað

Eftir situr að þrátt fyrir þær alvarlegu afleiðingar sem lokun neyðarbrautarinnar getur haft hefur nær engum af athugasemdum sem fram hafa komið verið svarað af þar til bærum aðilum.

 

 

 

Bann á covid bóluefnin í Bandaríkjunum!

Hvað gera íslensk yfirvöld nú?

 

Í þessari grein á Daily Mail, frá því fyrr í dag, er fjallað um það að Bandarísk yfirvöld hafi nú tekið U-beygju og muni alfarið banna öll covid-genabóluefni meðan skaðsemi þeirra er endurkönnuð. Neyðarleyfið sem gáfu undanþágu á itrustu öryggisprófum mun falla niður.  

 

Allir helstu valdamenn bandaríkjastjórnar vilja uppgjör 

Flestir ráðamenn í Bandaríkjastjórn hafa áður lýst yfir miklum áhyggjum af skaðsemi gena-bóluefnanna.  Meðal þeirra má nefna Elon Musk (sem er aðalmaðurinn í dag),  Kennedy (sem ræður öllum heilbrigðismálum), Jay Bhattacharya (sem er yfir NIH sem er valdamesta heilbrigðisstofnuni sem stýrir í hvaða rannsóknir rannsóknarstyrkir fara) og Kash Patel væntanlegur yfirmaður FBI.   

Einnig er nefndur með í greininni að Íslandsvinurinn og hjartasérfræðingurinn Dr Aseem Malhotra sem sé líka að bætast í hópinn.  Hann var á sínum tíma mikill hvatamaður bólusetninga, en fór að gruna að eitthvað væri í gangi þegar faðir hans sem var við góða hjartaheilsu, dó fyrirvaralaust úr hjartaáfalli. Þegar hann sá rannsóknir sem sýndu að áhætta á hjartaáfalli tvöfaldaðist við sprautu lagði hann allt undir og fórnaði starfsframanum til að vara almenning við hættunni.  

 

Flóðbylgja sannana

Með Kennedy við stjórnvölin er ljóst að sannanir fyrir skaða bóluefnanna munu byrja að hrannast upp alls staðar. Fram til þessa hafa bandarísk heilbrigðisyfirvöld reynt að hygla stóru lyfjafyrirtækjunum og falið skaðann en nú mun það breytast.  Kennedy hefur lofað að laga aukaverkaskráningakerfið sem er að vanmeta skaðskráningar 50-100 falt samkvæmt rannsóknum.  Eins munu vísindamenn sem áður þorðu ekki að sýna oft skelfilegar uppgötvanir sínar nú byrja að koma út einn á fætur öðrum án þess að eiga á hættu að tapa starfinu.

 

Breytingin er þegar byrjuð

Trump er byrjaður og í síðustu viku skrifaði hann undir forsetatilskipun sem sviftir skóla fjárstuðningi frá bandarískum yfirvöldum ef þeir skylda nemendur í covid-genabólusetningu.

Í tveimur ríkjum bandaríkjanna eru þegar komin fram lagafrumvörp sem banna gena-bólusetninguna, og mörg önnur eru á sömu leið.

 

Hvað gerir íslenska ríkisstjórnin?

Hvernig ætla íslensk heilbrigðisyfirvöld að bregðast við?  Ætla þau að halda áfram á sömu braut afneitunar, eða er kannski loks kominn tími til að byrja að horfast í augun við staðreyndir.  Það er ekkert til sem heitir krabbameinsfaraldur, hjartasjúkdómafaraldur eða guillian barre faraldur [lömunar-hrörnunarsjúkdómur] eða nýrnasjúkdómafaraldur.  Nýgengi allra þessa sjúkdóma á sér eina augljósa skýringu [=sprautuna].  Það er heldur ekkert til lengur sem heitir long-covid.  Það er bara til long vax.  Það er ekkert eðlilegt við það að vera þreyttur í ár eftir sprautu.  Þau þúsundir íslendinga sem enn eru að þjást vegna aukaverkana eftir að hafa verið plötuð í eitursprautuna þurfa að fá viðurkenningu á því sem er í gangi.  Það á aldrei að setja þá kröfu á sjúklinga sem hafa skaðast af lyfjagjöf að sanna að lyfjagjöfin sé að valda skaðanum.  Sönnunarbirðin þarf alltaf að vera í hina áttina.  Sá sem þróar, framleiðir, selur og græðir á lyfi þarf sjálfur að bera ábyrgð á því að sýna fram á skaðleysi þess.   

Yfirvöld þurfa að fara að axla sína ábyrgði því það mun ekki eldast vel að ætla að halda áfram að halda lífi í lyginni.  Fátt getur lengur komið í veg fyrir að allur sannleikurinn komi í ljós og því er eins gott byrji að spila með.