Íslenska óréttlætisgyðjan

1. og og 3. málsgrein 227. greinar b í almennum hegningarlögum hljóma svo:  (sjá hér)

• "Hver sem með nauðung, blekkingum eða hótunum fær einstakling til að undirgangast ógagnreynda meðferð í þeim tilgangi að bæla eða breyta kynhneigð, kynvitund eða kyntjáningu hans skal sæta sektum eða fangelsi allt að 2 árum."

• "Hver sem framkvæmir, hvetur með beinum eða óbeinum hætti til eða hefur þegið fé vegna meðferðar sem greinir í 1. mgr. skal sæta sektum eða fangelsi allt að 1 ári."

Greinin vekur upp mikilvægar spurningar um hvort upplýsingagjöf Samtakanna 78 og fræðsla í grunnskólum feli í sér brot gegn 227. gr. b. hegningarlaga nr. 19/1940. Greinin kveður á um refsiábyrgð þegar einstaklingar undirgangast ógagnreynda meðferð með nauðung, blekkingum eða hótunum, einkum þegar um börn yngri en 18 ára er að ræða. Einnig kveður hún á um refsingu þeirra sem framkvæma, hvetja til eða þiggja fé vegna slíkra meðferða.

Lykilhugtökin eru "ógagnreynd" og "blekking".

1. Skilgreining á ógagnreyndri meðferð Ógagnreynd meðferð vísar til inngripa sem ekki byggja á nægilegum vísindalegum gögnum og teljast því tilraunakenndar. Sem dæmi má nefna notkun hormónablokkara og kynskiptaaðgerða hjá börnum, sem samkvæmt dómi í Bretlandi (R (Bell) v. Tavistock and Portman NHS Foundation Trust [2020] EWHC 3274 (Admin)) eru ekki taldar nægilega rannsakaðar. Slíkur rökstuðningur á einnig við íslenskan rétt með vísan til alþjóðlegra skuldbindinga og meginreglna barnaréttar.
2. Skilgreining á blekkingu Í lagalegu samhengi felur blekking í sér vísvitandi eða stórfellda vanrækslu í upplýsingagjöf, sem leiðir til þess að einstaklingur tekur ákvörðun sem hann hefði ekki tekið ef hann hefði haft réttmætar og heilar upplýsingar. Samkvæmt Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna (sbr. lög nr. 19/2013) skulu börn njóta verndar gegn blekkingu og öllum þeim upplýsingum sem geta valdið þeim skaða eða villst ásetningi.
3. Dæmi um möguleg brot

• Blekking um afturkræfni hormónalyfja: Samtökin 78 halda því fram að áhrif hormónablokkara séu afturkræf. Rannsóknir sýna hins vegar að slík áhrif geta verið varanleg, m.a. á beinþéttni, vaxtarhraða, frjósemi, kynfæraviðbrögð og geðheilsu. Það að sleppa þessum upplýsingum getur talist blekking sem hefur bein áhrif á ákvarðanatöku barna og foreldra. (sjá hér)
• Rangfærslur um líffræðilegt kyn og notkun hugtaka: Í kynningarefni samtakanna (sjá hér) er fullyrt að kyn sé úthlutað við fæðingu. Slíkt orðalag getur verið blekkjandi þar sem líffræðilegt kyn byggir á erfðafræðilegum þáttum. Einnig er notað hugtakið "kynstaðfestandi ferli" til að lýsa ferlum sem fela í sér félagslega eða læknisfræðilega aðlögun að sjálfskynja kynvitund. Slíkt hugtak gefur í skyn að hægt sé að "staðfesta" kyn með félagslegum eða líkamlegum inngripum. Þetta getur haft í för með sér villandi skilaboð, sérstaklega til barna, um að kyn sé breytanlegt eða staðfestanlegt með læknisfræðilegum aðgerðum.

Þá liggur fyrir að Samtökin 78 hafa lýsa því yfir á heimasíðunni að þau noti orðið "kyn" vísvitandi bæði um líffræðilegt kyn og félagslegt kyngervi. Slík samblanda á tveimur ólíkum hugtökum í fræðsluefni ætlað börnum getur verið sérstaklega ruglandi og grafið undan skilningi barna á mikilvægu grundvallaratriði sjálfsmyndar og líkama. Með því að eyða skýrum aðgreiningum milli kyns og kyngervis, eru börn líklegri til að samþykkja skilaboð sem gefa í skyn að kyn sé huglægt og valkvætt, og þar með líklegri til að taka ákvarðanir um meðferðir sem kunna að hafa óafturkræfar afleiðingar.

• Aðgengi að börnum utan skólakerfisins: Samtökin 78 hafa aðgang að grunnskólum í gegnum kynningarfundi sem beinast að börnum í 3., 6. og 9. bekk. Í lok slíkra kynninga er börnum oft bent á að hafa samband við samtökin beint, sem auglýsir eigin ráðgjafaþjónustu sem er utan við formlegt skólakerfi og ekki háð sambærilegu faglegu eða lagalegu eftirliti og gildir innan skóla. Þetta skapar hættu á því að börn leiti sér ráðgjafar um viðkvæm málefni hjá aðila sem hvorki fellur undir sömu ábyrgð né skjól sem skólayfirvöld tryggja. Því er mikilvægt að skoða hvort þessi starfsemi brjóti gegn markmiðum barnaverndar og öryggi barna.
• Fjárhagslegur ávinningur: Samkvæmt 3. mgr. 227. gr. b. hegningarlaga skal sá sem þiggur fé vegna meðferðar sem greinir í 1. mgr. sæta refsingu. Leiða má rök fyrir því að hluti tekna Samtakanna 78 komi frá ráðgjafaþjónustu sem felur í sér hvatningu eða leiðsögn til ógagnreyndrar meðferðar við kynvitund eða kyntjáningu barna. Ef slíkt reynist réttmætt, myndi það gera brotið alvarlegra, þar sem það tengist beinni fjárhagslegri ávöxtun af starfsemi sem felur hugsanlega í sér refsiverða háttsemi.

4. Ábyrgð yfirvalda og rannsóknarskylda Þegar slíkar upplýsingar eru kerfisbundið settar fram í opinberri fræðslu og afleiðingin getur verið þátttaka barna í ógagnreyndri meðferð, er ástæða til að kanna hvort skilyrði refsiákvæðis 227. gr. b. séu uppfyllt. Þá liggja fyrir fjölmiðlafréttir um að stjórnandi innan Samtakanna 78 hafi verið til rannsóknar hjá lögreglu vegna meintrar áreitni og hugsanlegra alvarlegra brota gegn börnum. Þó að niðurstöður séu ekki birtar opinberlega, vekur það spurningar um hæfi samtakanna til að gegna hlutverki í fræðslu fyrir börn.
5. Niðurstaða Lögregla og önnur yfirvöld bera ábyrgð á að framfylgja hegningarlögum án tillits til þess hverjir eigi í hlut. Þegar fyrir liggja vísbendingar um að lög hafi hugsanlega verið brotin, sérstaklega gagnvart börnum, ber að hefja rannsókn. Eðlilegt og nauðsynlegt er að kanna með hlutlægum hætti hvort aðkoma Samtakanna 78 að grunnskólafræðslu samrýmist ákvæðum 227. gr. b. hegningarlaga.

Þá má ekki horfa framhjá því hversu alvarlegt slíkt brot kann að vera. Að blekkja börn — sem eru í mótun og hafa ekki forsendur til að meta líffræðilega og læknisfræðilega áhættu — til að velja sér ferli sem felur í sér óafturkræfar aðgerðir á líkama sínum, er ekki aðeins siðferðislega ámælisvert heldur kann að festa kynáttunarvanda í sessi til frambúðar. Slík íhlutun, sem byggir á rangri eða villandi upplýsingagjöf, getur haft áhrif á allt líf viðkomandi barns, bæði andlega, líkamlega og félagslega. Þetta undirstrikar nauðsyn þess að bregðast skýrt og ábyrgðarfullt við þegar rökstuddur grunur liggur fyrir um brot af þessu tagi.

English:

Possible Legal Violations by Samtökin '78 Must Be Investigated
Paragraphs 1 and 3 of Article 227(b) of the General Penal Code state as follows (see here):

This provision raises serious questions about whether the information provided by Samtökin '78 and the educational material used in Icelandic primary schools constitutes a violation of Article 227(b) of Penal Code No. 19/1940. The article establishes criminal liability when a person is subjected to unverified treatment through coercion, deception, or threats—especially when that person is under 18 years of age. It also sets penalties for those who perform, encourage, or receive financial compensation for such treatments.

The key legal terms are “unverified” and “deception.”

1. Definition of Unverified Treatment
Unverified treatment refers to interventions that are not based on sufficient scientific evidence and are therefore considered experimental. Examples include the use of hormone blockers and gender reassignment procedures for minors, which, according to a British court ruling (R (Bell) v. Tavistock and Portman NHS Foundation Trust [2020] EWHC 3274 (Admin)), are not sufficiently researched. This reasoning is also relevant under Icelandic law in light of international commitments and fundamental principles of children’s rights law.

2. Definition of Deception
In a legal context, deception involves the intentional or grossly negligent dissemination of misleading information, causing an individual to make a decision they would not have made if they had been properly and fully informed. According to the UN Convention on the Rights of the Child (as incorporated into Icelandic law via Act No. 19/2013), children must be protected from deception and from information that could cause them harm or be misleading by intent.

3. Examples of Potential Violations

• Deception regarding the reversibility of hormone treatments:
  Samtökin '78 claim that the effects of hormone blockers are reversible. However, research indicates that such effects can be permanent—affecting bone density, growth rate, fertility, genital responsiveness, and mental health. Omitting these facts may constitute deception that significantly influences the decision-making of children and their guardians (see here).

• Misrepresentation of biological sex and terminology:
  In educational materials from the organization (see here), it is claimed that sex is “assigned at birth.” This wording may be misleading, as biological sex is determined by genetic factors. The term “gender-affirming process” is also used to describe social or medical transitions aligning with one’s gender identity. This term implies that sex can be “confirmed” through social or medical interventions. Such language may send misleading signals—particularly to children—that sex is changeable or confirmable via medical procedures.

  Moreover, Samtökin '78 have publicly stated on their website that they intentionally use the word “kyn” (gender/sex) to refer to both biological sex and social gender identity. This conflation of two distinct concepts in educational material intended for children can be particularly confusing and may erode children's understanding of essential aspects of identity and biology. By blurring the line between sex and gender, children may be more inclined to accept the notion that gender is subjective and optional, and thereby more likely to choose medical procedures that may have irreversible consequences.

• Access to children outside the school system:
  Samtökin '78 are given access to primary schools through presentations directed at students in grades 3, 6, and 9. At the end of such presentations, children are often encouraged to contact the organization directly, which promotes its own counseling services that are outside the formal school system and not subject to the same professional or legal oversight. This raises the risk that children may seek advice on sensitive issues from entities not bound by the same standards of responsibility and protection as school authorities. It is important to evaluate whether this practice violates child protection policies and jeopardizes the safety of minors.

• Financial gain:
  According to paragraph 3 of Article 227(b), anyone who receives payment for treatment as defined in paragraph 1 is subject to criminal penalties. It can be argued that part of Samtökin '78's income comes from counseling services that involve encouraging or guiding minors toward unverified treatments related to gender identity or expression. If this is confirmed, it would further aggravate the offense, as it would link criminal conduct to direct financial gain.

4. Responsibility of Authorities and Duty to Investigate
When such information is systematically presented in public education and leads to minors participating in unverified medical treatments, there is cause to determine whether the conditions for criminal liability under Article 227(b) have been met. Furthermore, media reports indicate that a leader within Samtökin '78 was under police investigation for alleged harassment and potentially serious offenses against children. Even if the outcomes are not public, this raises questions about the organization's suitability to participate in educational activities involving children.

5. Conclusion
Law enforcement and relevant authorities are responsible for enforcing the Penal Code impartially. When there are indications that laws may have been violated—especially when minors are affected—an investigation is required. It is both reasonable and necessary to assess, objectively, whether Samtökin '78’s involvement in primary school education is consistent with Article 227(b) of the Penal Code.

Moreover, the seriousness of such potential offenses must not be overlooked. Deceiving children—who are still developing and lack the capacity to assess biological and medical risks—into choosing a path that includes irreversible bodily interventions is not only ethically questionable, but may also entrench gender dysphoria permanently. Such interference, based on false or misleading information, can have lifelong consequences for the child—mentally, physically, and socially. This underscores the urgent need for a clear and responsible response when there is reasonable suspicion of offenses of this nature.

Í kjölfar sýknudóm Páls Vilhjálmssonar kæru samtakanna 78 fór ég í smá rannsóknarvinnu.

Samtökin hafa a.m.k. lagt fram 15 kærur fyrir hatursorðræðu og mér sýnist aðeins tvær kærur hafi verið felldar niður áður áður en þær fengu dómslega meðferð. Fyrstu 10 kærurnar neitað lögregla að rannsaka nánar, en ríkissaksóknari sneri þeirri ákvörðun eftir áfrýjun S78. Síðustu kærurnar eru líklega enn í meðferð yfirvalda en líklegt verður að telja að þær muni líka enda með ákæru. Fram til þessa hafa langflestar kærur endað með sýknu, en þegar sakfellt hefur verið hafa dómarnir verið afar mildir. 100 þúsund króna sekt, sem er í litlu samræmi við málskostnað eða fyrirhöfn. Raunveruleg refsing fyrir þessa dóma virðist þannig fyrst og fremst vera kostnaður sakborninga við málsvörn, sem getur auðveldlega hlaupið á milljónum. Í tilfelli Páls kann þessi óbeina refsing jafnvel hafa verið enn hærri því í kjölfar ákærunnar samdi hann um starfslok sem kennari eftir að yfirmaður hans hafði lýst megnri óánægju með skrif Páls og það að hann hefði verið kærður. Hans refsing, atvinnumissirinn kann því að vera upp á tug milljóna.

Refsingin er þannig án dóms og laga: Mannorðsárás sem sem ógnar atvinnuöryggi þess sem ráðist er á. 15 einstaklingar hafa verið kærið og að meðaltali er dómarefsingin 20 þúsund króna sekt dreift á alla, en málsvarnarkostnaðurinn hleypur á milljónum. Þetta er algjör geggjun, og sýnir hversu siðlaus þessi lög eru.

En fyrst þessi siðlausu lög eru til staðar, þá er lítið við því að gera, því í réttarríki eiga allir sem finnst á sér brotið rétt á því að kæra lögbrot. Það sem gerir þetta mál hins vegar óeðlilegt er að S78 eru hápólitísk samtök sem eru að mestu leyti fjármögnuð af hinu opinbera. Samkvæmt 2024 voru 49% tekna S78 bein framlög ríkisins, 32% voru styrkir (margir frá yfirvöldum) og 10% tekna voru vegna fræðslu, þ.a. allt 91% tekna S78 upp á 197 milljónir voru frá ríkinu. Aðeins 2% tekna samtakanna komu frá félagsgjöldum. Starfsmenn S78 eru því nánast opinberir starfsmenn og margir þeirra starfa við að finna leiðir til að kæra samlanda sína og valda þeim hámarks skaða.

Og hver ætli kostnaðurinn hafi verið. Hér er mitt slum-mat á það miða við flækjustig málann (óvissa -50% + 100%)

• Kostnaður S78: 20 milljónir
• Kostnaður ríkisins: 20milljónir
• Kostnaður sakborninga: 20 milljónir

• ALLS: 60 milljónir!

(án tillits til óbeins skaða þess ákærða, eins og t.d. atvinnumissi)

Finnst nokkrum manni eðlilegt að slíkar mannorðsárásir þar sem 91% refsingarinnar er dómsferlið sjálft séu fjármagnaðar af ríkinu?

English:

All government funding for Samtökin 78 should be immediately terminated.

Following the acquittal of the accused in the lawsuit brought by the organization Fund10, I conducted some research.

Since 2015, the organization has filed at least 15 complaints for hate speech, and it appears that only two complaints were dismissed before receiving judicial consideration. The first 10 complaints were initially refused further investigation by the police, yet the Director of Public Prosecutions overturned that decision upon appeal. The most recent complaints are likely still under consideration by the authorities, but it is probable they will also result in charges. So far, the vast majority of complaints have been felled with acquittals, but when convictions have occurred, the penalties have been extremely lenient. A fine of 100,000 ISK, which is negligible compared to the legal costs or effort involved. The real punishment in these cases seems to primarily be the defendants’ legal defense costs, which can easily run into the millions. In the case of Páll Vilhjálmsson, this indirect punishment may be even higher, as following the charges, he negotiated a termination of his employment as a teacher after his superior expressed significant dissatisfaction with his writings and the events and the fact that he had been charged. His punishment, the loss of his job, may thus amount to ten of million ISK or more.

The punishment is thus imposed without judgment or law: a reputational attack that threatens the job security of the person targeted. Fifteen individuals have been charged, and on average, the judicial penalty is a 20,000 ISK fine spread across all cases, while legal defense costs run into the millions. This is absolute madness and demonstrates how unethical these laws are.

But as long as these unethical laws exist, there’s little to be done about it, because in a state governed by the rule of law, everyone who feels wronged has the right to file a complaint for a legal violation. What makes this case unnatural, however, is that S78 is a highly political organization that is largely funded by the state. According to 2024 yearly account, 49% of S78’s income was direct government contributions, 32% were grants (many from authorities), and 10% of income came from educational activities, meaning a total of 91% of S78’s income, amounting to 197 million ISK, came from the state. Only 2% of the organization’s income came from membership fees. Thus, S78’s employees are effectively public employees, and many of them work to find ways to sue their fellow citizens and cause them maximum harm.

And what might the cost have been? Here is my rough estimate based on the complexity of the cases (with an uncertainty of -50% to +100%):

• S78’s costs: 20 million ISK
• State’s costs: 20 million ISK
• Defendants’ costs: 20 million ISK

TOTAL: 60 million ISK!

(This does not account for the indirect harm to the accused, such as job loss.)

Does anyone find it reasonable that such reputational attacks, where 95% of the punishment is the legal process itself, are funded by the state?

Eftir að Marie Antoinette kom með þessa frægu “lausn” á hungursneyð Parísarbúa hafa þessi orð verið táknmynd elítu sem er fyrirmunað að setja sig í spor venjulegs fólks.  Besserwissara sem ávallt þykjast vita betur, en þegar á reynir kemur þó í ljós að ekkert sem þau leggja til stenst vitræna skoðun, því “lausnirnar” þeirra byggja ekki á raunveruleikanum heldur óskhyggju veruleikafirrtar  elítu sem neitar að sjá neitt annað en það sem hún vill sjá.

Enginn skortur hefur verið á slíkum kökuráðleggjandi fáráðlingum þegar kemur að málefnum Gasa.  En þegar á reynir og fáráðlingarnir þurfa að svara alvöru spurningum sést þó fljótt að það er enginn heima nema rætið gyðingahatur.

Nýleg dæmi um slíka afhjúpun má finna í Podcasti Triggernometri. Hér er tvö slík viðtöl (Finkelstein og Bassem) sem þeir áttu við lýðskrumara sem höfðu fyrir þáttinn mætt í hundruð viðtala til að hatast út í Ísrael og styðja Hamas. Það eina sem þurfti til var ein spurning: 

 Hvað hefði Ísrael átt að gera eftir 7. október árásina? 

Svörin urðu kostuleg.  Finkelstein spriklaði í 20 mínútur við að reyna allt sem hann gat til að svara ekki spurningunni, og Bassem spriklaði í 10 mínútur, þar sem hann missti loks út úr sér að Ísrael hefði átt að gera það sem þeir voru að gera. 

Eftir tveggja ára frægð byggða á að bölsótast út í Ísrael og gat hvorugur þessara lýðskrumara fundið eina einustu ástæðu fyrir því að Ísrael væri að gera nokkuð rangt. Gjörsamlega geggjuð vitleysa!  

Þegar ég hef sjálfur prófað að spyrja afvegaleiddustu íslendingana svipaðra alvöru spurninga, um t.d. hver þeirra lausn að Gazadeilunni sé. Þá er svarið yfirleitt á þá leið að Ísraelar eigi a gefa allt land sitt Palestínumönnum. Þ.e.a.s. tilvistarrétt Ísraels er hafnað og útópía fáráðlinganna er orðin að útrýmingu Ísraelsríkis. Hví ættum við ekki að trúa því, því þetta eru þeir að syngja á Austurvelli í slagaranum sínum “Lifi Palestína” sem ég bloggaði um nýlega.

Borgarstjórn Reykjavíkur ríður á vaðið í kökuráðgjöfinni

Það er þekkt trikk lélegra stjórnenda sem höndla ekki starf sitt að reyna að beina athyglinni annað.  Það er allt í fokki í Reykjavík, húsnæðisneyð, leikskólaklúður, stíflaðir bílaraðir og skuldahali sem mun setja borgina á hausinn.  Fátækt er að aukast og vanhæf borgarstjórn á duglegan þátt í því.  

En ekki horfa á þangað því við hötum Ísrael líka og viljum styðja Palestínumenn!  … áttu líklega skilaboðin að vera þegar palestínska fánanum var flaggað við Ráðhúsið.

Er það virkilega svo?  Hvaða Palestínumenn ætli borgarstjórnin styðji.   Styður borgarstjórnin hryðjuverkasamtökin Hamas, eða styðja þau minni uppreisnar hópa palestínumanna í  sumum hverfum Gaza sem vilja nú losna við Hamas?  Mun borgarstjórnin styðja Hamas við að myrða alla Palestínumenn sem eru í þessum uppreisnarhópum eins og Hamas hefur heitið að gera?  Eða styður borgarstjórnin kannski uppreisnarhópana og að þeir myrði Hamasliða?  

Hvað svo með gíslana?  Vill borgarstjórnin að Hamas eigi að fá að halda gíslunum (og líkunum) sem þeir tóku eins lengi og þá langar til?  

… Hvað svo með framtíðina.  Hver er lausn borgarstjórnar á Gazadeilunni.  Er borgarstjórnin kannski líka í liði með fáráðlingunum sem vilja að Ísrael gefi Palistínubúum land sitt (sem verðlaun fyrir morðárásina 7. október 2023)?  Ef svo fer þá væri líka áhugavert að vita hvorn hópinn Borgarstjórn Reykjavíkur styður Hamas eða Fatah.  Þau hljóta að vita að bæði þessi samtök hata hvort annað og munu berjast til síðasta blóðdropa til að ná yfirráðum yfir Palestínu ef Vesturbakkinn og Gasa sameinast.  Hvort vill borgarstjórnin þá að allir í Fatah verði myrtir eða alli í Hamas verði myrtir?

Mér er spurn.

English

Why don’t they just eat cake?

Since Marie Antoinette offered this infamous “solution” to the famine of Parisians, these words have become a symbol of an elite incapable of empathizing with ordinary people. Know-it-alls who always claim to know better, but when put to the test, it becomes clear that nothing they propose holds up to rational scrutiny, because their “solutions” are not grounded in reality but in the wishful thinking of a disconnected elite that refuses to see anything beyond what it wants to see.

There has been no shortage of such cake-advising fools when it comes to the issue of Gaza. But when it comes down to it and these fools have to answer serious questions, it quickly becomes apparent that no one is home except their rabid anti-Semitism.

Recent examples of such exposure can be found in the Triggernometry Podcast. Here are two such interviews (Finkelstein and Bassem) with demagogues who, before the show, had appeared in hundreds of interviews to rant against Israel and support Hamas. All it took was one question:

What should Israel have done after the October 7 attack?

The responses were comical. Finkelstein squirmed for 20 minutes, trying everything he could to avoid answering the question, and Bassem squirmed for 10 minutes, finally letting slip that Israel should have done what they were already doing.

After two years of fame built on railing against Israel, neither of these demagogues could find a single reason why Israel was doing anything wrong. Utterly insane nonsense!

When I myself have tried asking the most misguided Icelanders similar serious questions, such as what their solution to the Gaza conflict is, the answer is usually along the lines that Israelis should give all their land to the Palestinians. In other words, Israel’s right to exist is denied, and the utopia of these fools becomes the annihilation of the Israeli state. Why shouldn’t we believe them, when this is what they’re chanting at Austurvöllur in their hit song “Long Live Palestine,” which I recently blogged about.

Reykjavík City Council takes the lead in cake-advising

It’s a well-known trick of incompetent leaders who can’t handle their jobs to try to divert attention elsewhere. Everything is a mess in Reykjavík: a housing crisis, preschool failures, gridlocked traffic, and a debt burden that will bankrupt the city. Poverty is increasing, and the incompetent city council plays a significant role in that.

But don’t look over there, because we hate Israel too and want to support the Palestinians! … That was probably the message when the Palestinian flag was flown at City Hall.

Is that really the case? Which Palestinians does the city council support? Does the city council support the terrorist organization Hamas, or do they support smaller Palestinian rebel groups in some Gaza neighborhoods who now want to get rid of Hamas? Will the city council support Hamas in murdering all the Palestinians in these rebel groups, as Hamas has vowed to do? Or does the city council support the rebel groups and their killing of Hamas members?

What about the hostages? Does the city council think Hamas should be allowed to keep the hostages (and the bodies) they took for as long as they want?

… And what about the future? What is the city council’s solution to the Gaza conflict? Is the city council perhaps also aligned with the fools who want Israel to give its land to the Palestinians (as a reward for the October 7, 2023, massacre)? If so, it would also be interesting to know which group the Reykjavík City Council supports: Hamas or Fatah. They must know that these two organizations hate each other and will fight to the last drop of blood to gain control over Palestine if the West Bank and Gaza are united. Which does the city council want to see murdered: everyone in Fatah or everyone in Hamas?

I’m curious.

Nú vitum við hvað Trump og forseti Ísrael voru að tala um þegar þeir hittust á Mar-o-lago fyrir ári síðan.

Öll skref Ísraela og Bandaríkjanna virðast hafa verið samstíga og uppskeran virðist nú vera sú að búið er að taka tennurnar úr Íran og mögulega gæti blasað við varanlegur friður í miðausturlöndum.  (bara mögulega þó).  

En hvað gerðist í Íran.   Þeir voru greinilega engan vegin tilbúnir fyrir stríð við Ísrael og þegar Bandaríkin stigu inn féllu eiginlega öll vopn úr höndum þeirra því þeir voru orðnir einir.  Þeir gátu ekki ráðist af fullum krafti á Bandaríkjamenn, því þá hefðu þeir upplifað sama og Írak gerði í Írakstríðinu. Ekki gátu þeir lokað Hormutz sundi eins og þeir ætluðu með kosningu því Kínverjar hefðu þá líka snúist gegn þeim og Rússar vildu heldur ekki styðja þá.  Þeir voru orðnir aleinir.  

Við þetta bættust svo árásir Ísraela sem gerðu það að verkum að þeir þurftu að breytu um leiðtog og herforingja á hverjum degi.  Algjört Kaós.

Eina leiðin út var friður.

Vonandi stendur það

What Happened in Iran

Now we know what Trump and Netanyahu were talking about when they met at Mar-a-Lago a year ago.  All steps taken by Israel and the United States seem to have been coordinated, and the result now appears to be that Iran has been defanged, potentially paving the way for lasting peace in the Middle East (though only potentially).

But what happened in Iran? They were clearly unprepared for war with Israel, and when the United States stepped in, they had not chance because they were left alone. They couldn’t attack the Americans with full force, because then they would have experienced the same fate as Iraq did in the Iraq War. They couldn’t close the Strait of Hormuz as they had planned with the election, as China would have turned against them, and Russia didn’t want to support them either. They were completely isolated.

This was compounded by Israel’s attacks, which forced them to change leaders and commanders daily—utter chaos.

The only way out was peace.

Leiðin til að skilja heiminn byrjar með spurningu.  Spurningin sem þarf að spyrja til að skilja stríðið milli Íran og Ísrael er einföld.  AF HVERJU?

Af hverju er Íran í stríði við Ísrael?  Ekki liggja landamæraerjur að baki, því landamæri þessara þjóða liggja ekki saman. En hvað með sögulegar ástæður?  Nei, ekki heldur, því Íranir(Persar) hafa alltaf skipað sérstakan sess í hugum Ísraela, því þegar hið forna Persaveldi lagði undir sig Miðausturlönd, leyfðu þeir gyðingum að flytja aftur í heimaland sitt, (sem nú er Ísrael), eftir að Assýringar höfðu tvístrað þeim og flutt nauðungarflutningum burt. Tilvist Ísraelsríkis í dag er þannig að nokkru leyti þessum góða gjörningi Persa að þakka. 

Eins er líka undarlegt að Íran sé að styðja Palestínuaraba því þeir eru Súnnar, á meðan Íranir eru Sjíar.  Súnnar og sjíar hafa barist banaspjótum á þessu svæði síðustu áratugi og hata hverjir aðra.  Í Írak kúgaði súnninn Saddam Hussein shia, og í íran/írak stríðið milli súnna og shía féllu milljón manns. Þetta hatur hélt áfram eftir íraksstríðið. Í Sýrlandsstríðinu milli Sjía og Súnna féll hálf milljón manns og í borgarastyrjöldinni í Líbanon féllu 10-20 þúsund manns í erjum súnníta og shía.  Á þessu svæði er þannig stutt á því góða milli þessara trúarhópa.  Hvers vegna í anskotanum skyldi Íran því vilja fórna öllu til að verja erkióvini sína?

Stórveldisdraumur Írönsku klerkanna

Eina skýringu fjandsemi Íran má finna í bók Orwells 1984.  Það hjálpar alltaf harðstjórnum að geta réttlætt harðræði við eigin þegna með ytri ógn. Eins er fátt eins öflugt til að sameina ólíka hópa og barátta við sameiginlegan óvin.  Sá sem leiðir í slíkri baráttu, fær sjálfkrafa leiðtogahlutverk meðal þeirra sem styðja barráttuna.  Með að ráðast gegn Ísrael er Íran því sjálfkrafa að setja sig í þessa stöðu og seilast til áhrifa á svæðinu. Með þriðjung olíuvinnslu heims við Persaflóa yrði vald ráðandi Íran á heimsvísu ekkert smáræði.

Til að komast í áhrifa hefur Íran gert ýmislegt.  Strax eftir að Khomeini komst til valda fór Íran að styðja við Hezbollah í Líbanon. Tilgangur samtakann var sagt vera að “verja” sjía múslima í Líbanon og “frelsa” Palestínu. Þetta orðalag er Orwellískt, því það ber með sér að taka eigi yfir Ísraelsríki sem hefur verið til í 77 ár og skipta núverandi þjóð út með Palestínuaröbum sem búa þar ekki í dag.  Þetta er þannig dulið loforð um þjóðarmorð í rósamáli.  Á hverju ári styðja Íranir Hezbollah um 100 milljarða. Svipaður stuðningur er líka við Hamaz hryðjuverkasamtökin sem eru ekki að fela neitt ásetning sinn og hafa yfirlýsta stefnu í stofnsamþykkt að útrýma gyðingum um allan heim.  Með því að fjármagna tvö árástarsamtök við landamæri Ísrael hafa Íranir fundið leið til að færa landamærin sín að landamærum Ísrael.  

Eins hafa Íranir stutt Húta í Jemen, sem hafa undanfarna áratugi staðið í stríðsrekstri gegn Sádum og öðrum Súnnítum á svæðinu. Íran er þannig orðið öflugasta herveldi svæðisins.

Þar sem þessi öll þessi hryðjuverkasamtök, Hútar, Hezbollah og Hamas eru fjármögnuð af Íran, þá er þeim líka stýrt af Íran. Útilokað er því annað en að innrás Hamas 7. október hafi líka verið stýrt frá Íran að einhverju leiti.  Til marks um það þá hófu Hezbollah og Hútar nánast samtímis árásir á Ísrael líka.  

En ef þessi árás er hluti af stórveldisdraumi Íran, má velta fyrir sér hvort þessi árás sé bara til að seilast til áhrifa á svæðinu eða er ástæðan kannski önnur?

Krossferð með kjarnorkusprengjur

Mögulegar liggur enn myrkari tilgangur að baki fjandskap Írönsku klerkanna. Vísbending kom fram í nýlegum ófriði dauðakölt-sins ISIS stóð í Sýrlandi.  Barátta ISIS var dómsdagsbarátta með tilvísun í spádóma trúarritninga um dómsdag. Með að ná völdum yfir borgum eins og Dabiq sem fjallað er um í spádómum Hadith (í Kóraninum) töldu þeir sig geta hrundið af stað atburðarás sem yrði til þess að spámaður og leiðtogi múslima Mahdi birtist. Samkvæmt spádómnum mun koma hans sameina alla múslimar og jafnvel tryggja þeim heimsyfirráð.

ISIS voru súnnítar. Í þeim armi íslam er trúin á komu Mahdi almennt ekki jafn sterk.  Í shia-trú er trúin á Mahdi hins vegar enn sterkari og hann kallaður 12. spámaðurinn. Hann á að birtast á tímum átaka og margir leiðtogar Írans hafa einmitt kallað á að hann gæti farið að birtast í baráttu þeirra við villitrúarmenn (kristna og gyðinga). Kjarnorkustríð er einmitt verið slíkur dómsdagsviðburður sem gæti orðið til að spádómurinn rætist. Í þessu samhengi er líka mikilvægt að horfa til þess að Íran er klerkaríki, trúarríki sem ekki hefur sést í Evrópu frá tíma krossfaranna.  Engin ástæða til að efast um það að ráðamenn í Íran meini ekki það sem þeir segja, um að Mahdi sé að koma.  Engin ástæða er heldur til þess að Íran myndi hika við að láta hryðjuverkahópa (Hizbollah, Hamas eða Húta) fá kjarnorkusprengju til að beita gegn Ísrael.  Varðandi mögulegt kjarnorkustríð við Ísrael hafa ráðamenn Íran oft verið kokhraustir og t.d. kallað Ísrael einnar sprengju land, með tilvísun í að Ísrael sé svo lítið að ein sprengja myndi duga til að útrýma þjóðinni.  Enginn ætti að efast um að írönsku klerkarnir meini það sem þeir segja.  Íranska klerkastjórnin er nefnilega líka dauðakölt.

Ástæða árásar Ísraels er sú að þeir höfðu heimildir fyrir því að Íran væri komið með Úraníum í 9 kjarnorkusprengjur og þeir ætluðu að láta sprengjurnar í hendur hryðjuverkahópa. Enn fremur voru þeir að fara að margfalda eldflaugaframleiðslu sína í 10-20.000 flugskeyti á ári. Ísraelar höfðu engan annan kost en að stöðva Írani áður en það var orðið of seint.

Stóri satan næst

Í mótmælum í Íran hefur klerkastjórnin jafnan kallað Ísrael litla Satan og Bandaríkin stóra Satan.  Það liggur líka beint við að ef Íran tekst ætlunarverk sitt að útrýma Ísrael, muni það breyta litlu með stjórnarhættina og harðstjórn klerkanna halda áfram. Þá þurfa þeir “nýjan” óvin og athyglin því beinast að næasta “Satan”, sem er Bandaríkin eða önnur vesturlönd.  Það er erfitt að hugsa þá hugsun til enda hvernig heimurinn það yrði ef hryðjverkahópar verða flestir komnir með atómbombu.  Hvernig ætli málfrelsinu muni vegna þá.  Mun nokkuð af því frelsi sem við tökum sjálfsögð í dag lengur vera til?  Líklega ekki.

Heimurinn hefur þannig ekki efni á því að efast um að klerkastjórnin meini allt sem hún segir. Kjarnorkusprengjuáætunina þeirra verður því að stöðvar.  Ef Ísraelum tekst að fella klerkastjórnina núna, og frelsa íranska þjóð undan oki þeirra, gæti staðan í miðausturlöndum gjörbreyst, því hryðjuverkahópar Hamas, Hezbolla og Húta munu fljótt missa flugið þegar allur fjárstuðningur þverr og þeir þurfa að gera ódæðisverk sín á eigin kostnað.

English:

The Nuclear Bomb Crusaders

The path to understanding the world begins with a question. The question that must be asked to understand the war between Iran and Israel is simple: WHY?

Why is Iran at war with Israel? It’s not due to border disputes, as the two countries do not share a border. What about historical reasons? No, not that either, because Iranians (Persians) have always held a special place in the minds of Israelis. When the ancient Persian Empire conquered the Middle East, they allowed the Jews to return to their homeland (now Israel) after the Assyrians had scattered them and forcibly deported them. The existence of the state of Israel today is, to some extent, thanks to this benevolent act by the Persians.

It’s also strange that Iran supports Palestinian Arabs, who are Sunnis, while Iranians are Shias. Sunnis and Shias have been fighting bitterly in this region for decades and hate each other. In Iraq, the Sunni Saddam Hussein oppressed Shias, and in the Iran-Iraq War between Sunnis and Shias, a million people died. This hatred continued after the Iraq War. In the Syrian Civil War between Shias and Sunnis, half a million people died, and in Lebanon’s civil war, 10–20 thousand people died in conflicts between Sunnis and Shias. In this region, goodwill between these religious groups is in short supply. Why the hell would Iran, then, want to sacrifice everything to defend its archenemies?

The Imperial Dream of Iran’s Clerics

One explanation for Iran’s hostility can be found in Orwell’s 1984. It always helps dictators justify their oppression of their own people by pointing to an external threat. Similarly, nothing is as powerful for uniting disparate groups as a struggle against a common enemy. The one who leads such a struggle automatically assumes a leadership role among those who support it. By attacking Israel, Iran is thus positioning itself in this role and reaching for influence in the region. With a third of the world’s oil production in the Persian Gulf, the power of a dominant Iran on the global stage would be no small matter.

To gain influence, Iran has done various things. Immediately after Khomeini came to power, Iran began supporting Hezbollah in Lebanon. The stated purpose of the organization was to “protect” Shia Muslims in Lebanon and “liberate” Palestine. This language is Orwellian, as it implies taking over the state of Israel, which has existed for 77 years, and replacing its current population with Palestinian Arabs who do not live there today. This is thus a veiled promise of genocide cloaked in rosy rhetoric. Every year, Iran supports Hezbollah with about 100 billion ISK. Similar support is also given to the Hamas terrorist organization, which does not hide its intentions and has a stated policy in its founding charter to exterminate Jews worldwide. By funding two aggressive organizations on Israel’s borders, Iran has found a way to extend its borders to Israel’s.

Iran has also supported the Houthis in Yemen, who have been engaged in warfare against Saudis and other Sunnis in the region for decades. Iran has thus become the most powerful military force in the region.

Since all these terrorist organizations—Houthis, Hezbollah, and Hamas—are funded by Iran, they are also controlled by Iran. It is therefore impossible to believe that Hamas’s invasion on October 7 was not, to some extent, directed by Iran. As evidence, Hezbollah and the Houthis began attacks on Israel almost simultaneously.

But if this attack is part of Iran’s imperial dream, one might wonder whether it is merely about gaining regional influence or if there is another reason.

The Nuclear Bomb Crusaders

It’s possible that an even darker purpose lies behind the hostility of Iran’s clerics. A clue emerged during the recent unrest when the death cult ISIS was active in Syria. ISIS’s struggle was an apocalyptic battle referencing religious prophecies about the Day of Judgment. By seizing cities like Dabiq, mentioned in the Hadith prophecies (in the Quran), they believed they could trigger a chain of events that would lead to the appearance of the Mahdi, a prophet and leader of all Muslims. According to the prophecy, his coming will unite all Muslims and even ensure their world domination.

ISIS were Sunnis. In that branch of Islam, belief in the Mahdi’s coming is generally not as strong. In Shia Islam, however, faith in the Mahdi is even stronger, and he is called the 12th Imam. He is expected to appear during times of conflict, and many Iranian leaders have indeed called for his appearance in their struggle against infidels (Christians and Jews). A nuclear war could be precisely the kind of apocalyptic event that would fulfill this prophecy. In this context, it’s also important to note that Iran is a theocracy, a religious state unseen in Europe since the time of the Crusades. There is no reason to doubt that Iran’s leaders mean what they say about the Mahdi’s coming. Nor is there any reason to believe Iran would hesitate to provide terrorist groups (Hezbollah, Hamas, or Houthis) with a nuclear bomb to use against Israel. Regarding a potential nuclear war with Israel, Iranian leaders have often been brazen, for example, calling Israel a “one-bomb country,” implying that Israel is so small that a single bomb would suffice to annihilate the nation. No one should doubt that Iran’s clerics mean what they say. Iran’s clerical regime is, after all, a death cult.

The reason for Israel's attack is that they had intelligence indicating that Iran had acquired uranium for 9 nuclear bombs and intended to hand these bombs over to terrorist groups. Furthermore, they were planning to increase their missile production to 10–20,000 missiles per year. Israel had no choice but to stop Iran before it was too late.

The Great Satan Next

In protests in Iran, the clerical regime has consistently called Israel the “Little Satan” and the United States the “Great Satan.” It follows that if Iran succeeds in its goal of annihilating Israel, it will change little about the regime’s governance, and the clerics’ dictatorship will continue. They will then need a “new” enemy, and attention will turn to the next “Satan,” which is the United States or other Western countries. It’s hard to imagine what the world would look like if most terrorist groups had access to nuclear bombs. How would freedom of speech fare then? Would any of the freedoms we take for granted today still exist? Probably not.

The world cannot afford to doubt that the clerical regime means everything it says. Their nuclear bomb program must therefore be stopped. If Israel manages to topple the clerical regime now and liberate the Iranian people from their yoke, the situation in the Middle East could change dramatically. Terrorist groups like Hamas, Hezbollah, and Houthis would quickly lose momentum when all financial support dries up, and they have to carry out their atrocities at their own expense.