Bóluefnin björguðu engum

 Í nýlegu bloggi benti ég á að samkvæmt samningum við Pfizer, sem var lekið, viðurkenndu íslensk yfirvöld að virkni bóluefnanna væri óþekkt og aukaverkanir að mestu órannsakaðar auk þess sem þau tók sjálf á sig alla ábyrgð framleiðanda. Þessum þremur mikilvægu staðreyndum var haldið leyndum frá Íslendingum og því gagnstæða haldið fram af yfirvöldum.  Nú verður haldið áfram og fjallað um fjórðu stóru lygi covidtímans.

 

Lygi nr.4 - bóluefnin björguðu fólki

Oft hefur því verið haldið á lofti að bóluefnin hafi bjargað 19 milljón mannslífum fyrsta árið. Gróft yfirfært á Ísland, miðað við fjölda sprauta jafngildir þetta að bóluefnin hefðu bjargað 1500 manns. 

Rannsóknin sem þessar yfirlýsingar byggja á var búin til af “vísindamönnum” á launaskrá lyfjafyrirtækjanna og yfirvöld tóku rannsókninni auðvitað fagnandi hendi því það auðveldaði að réttlæta bóluefnasamningana og bóluefnaleiðina.  

Vísað var m.a. í þessa gölluðu rannsókn á 5 ára afmælishátið heilbrigðisyfirvalda á greiningu fyrsta covidsmitsins á Íslandi, 28. febrúar síðastliðinn,  þegar fyrirlesari sem fjalla átti um aukaverkanirnar neitaði að mestu tilvist aukaverkana á sama tíma og hann vísaði í þessa rannsókn sem réttlætingu fyrir því að aukaverkanirnar [sem hann neitaði að væru til] skiptu ekki máli í stóra samhenginu.  

En af hverju afneita tilvist aukaverkana og réttlæta í sama erindi?... Eina skýringin á þessari mótsögn er sú að yfirvöld séu enn í afneitun og að fela afleiðingar af tilraunabólusetningunni sem þau báru ábyrgð á.

 

Ný Stanford rannsókn lækkar matið tífalt

Í síðustu viku var birt ný rannsókn frá Stanford háskóla sem lækkaði mat á fjölda þeirra sem bóluefnin björguðu í 2,5 milljónir 2020-2024.  Gróft yfirfært á Ísland miðað við fjölda sprauta jafngildir þetta að 150 mannslífum hafi verið bjargað.  Þessi tala lækkar svo í ca. 100 mannslíf þegar tekið er tillit til þess að flestir hér smituðust af omicron.

Stóri munurinn á Stanford skýrslunni er að gögnin þar eru mun ítarlegri, byggja á raunverulegum andlátum en ekki grófum líkönum eins og fyrstu greiningarnar.  Fyrri greiningarnar standast þannig engan samanburð, enda nánast skáldskapur þar sem flest gögn vantaði.

 

„Stanford-rannsóknin inniheldur enn verulega galla -  bóluefnin ollu meiri skaða en gagni!

Stanford rannsóknin sjálf byggir líka á óábyrgum nálgunum (þó skáldskapurinn sé orðinn minni).  Þetta gera skýrsluhöfundar sér grein fyrir í fyrirvörum við rannsóknina.  Þessir fyrirvarar eru þó allt of vægir, því forsendubresturinn er slíkur að niðurstaðan verður fjarstæðukennd.  Því skiptir gæði líkansins sem búið var til í rannsókninni litlu máli, því “bull inn” þýðir “bull út” í öllum slíkum líkönum.  Ein vísbending um að stór skekkja sé í útreikningunum sést einfaldlega á því að óbólusettu þróunarríkin komu mun betur út úr covid-tímanum en nær fullbólusett Vesturlönd.

Helstu þættir sem hafa verið gagnrýndir við útreikningana snúa að ofmati á skaðsemi covid (IFR), ofmati á virkni bóluefnanna (VE), hunsun aukaverkana og að taka ekki tillit til fórnarkostnaðar bóluefnaleiðarinnar með að hindra aðrar lækningar.

 

 1 Ofmat á skaðsemi covid

Dánartíðni vegna covid er metin út frá andlátum af covid í upphafi faraldursins. Þetta er hins vegar stórgölluð aðferð:

• Röngum meðferðum var beitt í upphafi faraldursins. Dánartíðni vegna COVID-19 var oft áætluð út frá andlátum snemma í faraldrinum, en þessi aðferð er gölluð. Í upphafi faraldursins var notast við rangar meðferðir, eins og óviðeigandi notkun öndunarvéla, remdesivir og ótímabærar líknarmeðferðir. Til dæmis var allt að fjórfaldur munur á dánartíðni milli sjúkrahúsa í New York árið 2020, sem bendir til mismunandi gæða meðferða. Síðar voru kynntar bættar meðferðir, eins og sterameðferðir og mótefni (e. monoclonal antibodies), sem juku lífslíkur sjúklinga um 50–90%. Engu að síður héldu sumir spítalar áfram að nota skaðlegar meðferðir, sem gæti skýrt hærri dánartíðni á Vesturlöndum, sérstaklega tengda omíkron-afbrigðinu

• Ofskráning covid andláta: Margir sem voru skráðir sem látnir úr COVID-19 dóu í raun af öðrum orsökum en höfðu greinst með veiruna. Þetta leiddi til verulegrar ofskráningar andláta, sem sést í fækkun skráðra andláta vegna krabbameins og annarra algengra sjúkdóma á sama tímabili. Hér á Íslandi eru beinlínis vísbendingar um að dánarmeinaskrá 2022 hafi verið hagrætt, því 58 covid andlát á landspítalanum var umbreytt í 217 andlát í dánarmeinaskrá. (= fjórföldun).  Um þetta fjallar Þorgeir Eyjólfsson um á bloggi sínu.  Á heimsvísu má áætla að um helmingur andláta hafi verið vegna álíka hagræðingar.

• Bann við öðrum lækningum. Forsenda fyrir neyðarleyfi bóluefnanna var að engar aðrar lækningar væru tiltækar. Þetta leiddi til þess að lyfjafyrirtæki og yfirvöld hindruðu notkun ódýrra meðferða, eins og lyfja sem endurnýtt voru með góðum árangri, ódýr lyf sem hægt var að nota sem snemm-meðferð. Rannsóknir sumarið 2020 sýndu að slíkar meðferðir gætu lækkað dánarlíkur um 85%. Það liggur augum uppi að andstaða yfirvalda við þessar lækningar jók dánartíðni verulega. Án þessar hindana hefði dánartíðnin því verið mun lægri.

 

2 Ofmat á virkni bóluefna 

Stanford-rannsóknin ofmetur einnig virkni COVID-19 bóluefna, vegna gallaðra heimilda sem notaðar voru til að áætla virkni. Þetta hefur leitt til þess að sleppt var að tímabili ónæmisbælingar fyrsta mánuð eftir bólusetningu var sleppt, hraustleika-val-skekkja var hunsuð sem og skammur virknitími bóluefnanna og neikvæð vernd.

•  Ónæmisbæling fyrsta mánuðinn. Rannsóknir sem meta virkni bóluefna sleppa oft fyrsta mánuðinum eftir bólusetningu, þegar ónæmiskerfið getur veikst tímabundið. Sum gögn benda til þess að hvítum blóðkornum fækki um allt að 65% í blóðrásinni á þessu tímabili, sem gæti aukið dánartíðni nýbólusettra (t.d. eins og gerðist í Ísrael þar sem andlátstíðni fjórfaldaðist þegar bólusetningar hófust. Með því að útiloka þennan tíma gefa rannsóknir villandi mynd af vernd bóluefnanna, þar sem hugsanlegar aukaverkanir á fyrstu vikum eru hunsaðar.

 

• Hraustleika-skekkja í gögnum. Hraustleika-skekkja (e. healthy vaccine bias) skekkir niðurstöður um virkni bóluefna. Dauðvona og mjög veikir einstaklingar voru oftast undanskildir bólusetningum, sem gerði óbólusetta hópinn veikari og jók dánartíðni hans úr öðrum orsökum en COVID-19, þannig að þær margfölduðust. Því er fullyrðing um að bóluefnin hafi lækkað dánartíðni villandi, því munurinn á hópunum endurspeglar fyrst og fremst heilsufarsskekkjur milli hópa en ekki virkni bóluefna. Virknigreiningar sem taka ekki tillit til hraustleikaskekkjunnar eru því ekki nothæfar.

 

• Skammur virknitími bóluefna. Vegna hraustleika-skekkju þyrfti frekar að horfa til mælanlegrar virkni bóluefnanna gegn einkennasmiti.  Í sænskri rannsókn kom í ljós að virkni astrazeneca varð neikvæð eftir 4 mánuði og virkni pfizer fór undir 50% viðmið. Á Íslandi fengu einstaklingar að meðaltali eina bólusetningu og hálfan örvunarskammt á árunum 2021–2024. Áætluð virkni gegn einkennasmiti var að hámarki í fjóra mánuði, eða um 15% af tímanum. Á meðan var vernd bóluefnanna skert, og í sumum tilfellum hugsanlega neikvæð, á 85% tímans. Með því að einblína eingöngu á tímabil hámarksvikni gefa rannsóknir villandi mynd af heildaráhrifum bóluefnanna.

 

3 Hunsun á bóluefnaskaða. Einn alvarlegasti gallinn við Stanford-rannsóknina er að hún hunsar andlát tengd bóluefnum. Á Íslandi höfðu 31 möguleg andlát vegna bóluefna verið tilkynnt í september 2021. Þetta er þó líklega bara brot af heildarfjölda, þar sem aðeins hluti aukaverkana er að jafnaði tilkynntur og langtímaáhrif bóluefna á hjarta, æðarkerfi og krabbamein gætu numið hundruðum andláta á Íslandi einu.  Erlendar rannsóknir hafa sýnt fram á leitni bólusetninga við tugmilljóna aukningu andláta á heimsvísu.

 

(sjá einnig aðra gagnrýni á rannsóknina hér )

 

4 Pólitískt skaðsemi bóluefnaþróunarinnar var ekki metin

Sumarið 2020 var búið að þróa meðferð við covid með endurnýtingu þekktra skaðlausra lyfja.  Þessi meðferð var að skila um 85% virkni. Þegar bóluefnaherferðin fór af stað, stöðvaði bandaríkjastjórn þessar rannsóknir og hálfgert stríð hófst gegn þessum meðferðum.  Síðar bættust við enn fleiri meðferðir, sem aðeins sumir nýttu sér vegna andstöðu yfirvalda og bóluefnaframleiðenda við það.  Þessi andstaða var nauðsynlegt því óheimilt hefði verið að gefa bóluefnunum neyðarleyfi (án öryggis prófana) nema engin önnur lækning væri til.  Ef ekki hefði komið til þessarar hagsmunagæslu og notkun skaðlausu meðferðanna strax hafist í júní 2020, hefði miðað við þessar rannsóknir mátt bjarga 85% þeirra sem létust eftir þann tíma eða 4-5 milljónum manns.

 

Niðurstaða:

Þó að rannsókn Stanford sé að vissu leyti skref í rétta átt með því að fletta ofan af verstu lygasögunni um meint ágæti bóluefnanna, þá sést að framangreindu að forsendur þessarar rannsóknar eru enn svo brenglaðar að niðurstaðan er enn kolröng.  

Bóluefnin björguðu ekki einum einasta sjúklingi og margt er nú komið fram sem bendir til að þau hafi valdið dauða tugmilljóna manns og skert heilsu hundruð milljóna.  Það væri því óskandi að menn settust niður aftur og framkvæmdu raunverulega rannsókn sem byggir á raunverulegum forsendum en ekki tilbúnum upplýsingum sem standast ekki skoðun.

English:

 

Vaccines Saved No One

In a recent blog post, I pointed out that according to leaked contracts with Pfizer, Icelandic authorities acknowledged that the efficacy of the vaccines was unknown, side effects were largely unstudied, and they took on all liability from the manufacturer. These three critical facts were kept hidden from Icelanders, while the authorities claimed the opposite. Now, we will continue and address the fourth major lie of the COVID era.

Lie No. 4 - The Vaccines Saved People

It has often been claimed that the vaccines saved 19 million lives in the first year. Roughly extrapolated to Iceland, based on the number of doses, this would equate to the vaccines saving 1,500 people.

The study these claims are based on was produced by “scientists” on the payroll of pharmaceutical companies, and authorities naturally welcomed it with open arms, as it made it easier to justify the vaccine contracts and the vaccine approach.

This flawed study was cited, among other occasions, at the 5-year anniversary celebration of the Icelandic health authorities’ analysis of the first COVID case in Iceland, on February 28 last, when a speaker tasked with discussing side effects largely denied their existence while simultaneously referencing this study to justify that the side effects [which he denied existed] were insignificant in the grand scheme of things.

But why deny the existence of side effects and justify them in the same presentation? The only explanation for this contradiction is that the authorities are still in denial and are concealing the consequences of the experimental vaccination they were responsible for.

New Stanford Study Reduces Estimate Tenfold

Last week, a new study from Stanford University was published, lowering the estimate of lives saved by the vaccines to 2.5 million from 2020–2024. Roughly extrapolated to Iceland, based on the number of doses and the fact that most infections here were of the Omicron variant, this equates to 150 lives saved. This number drops further to approximately 100 lives when accounting for the fact that most infections here were Omicron.

The major difference with the Stanford report is that its data are far more detailed, based on actual deaths rather than crude models like the earlier analyses. Those earlier analyses thus hold no weight in comparison, being almost fiction due to the lack of most data.

“The Stanford Study Still Contains Major Flaws - The Vaccines Caused More Harm Than Good!”

The Stanford study itself also relies on irresponsible approaches (though the fiction is less pronounced). The report’s authors acknowledge this in the study’s caveats. However, these caveats are far too mild, as the foundational flaws are so significant that the conclusion becomes absurd. Thus, the quality of the model created for the study matters little, as “garbage in” means “garbage out” in all such models. One indication of significant bias in the calculations is simply that unvaccinated developing countries fared much better during the COVID period than near-fully vaccinated Western countries.

The main criticisms of the calculations revolve around overestimating the severity of COVID (IFR), overestimating the efficacy of the vaccines (VE), ignoring side effects, and failing to account for the opportunity cost of the vaccine approach by obstructing other treatments.

Overestimation of COVID Severity
The mortality rate from COVID is estimated based on deaths from COVID early in the pandemic. This is, however, a deeply flawed method:

Incorrect treatments were used early in the pandemic.

The COVID-19 mortality rate was often estimated based on deaths early in the pandemic, but this method is flawed. Initially, incorrect treatments were applied, such as inappropriate use of ventilators, remdesivir, and premature palliative care. For example, there was up to a fourfold difference in mortality rates between hospitals in New York in 2020, indicating varying treatment quality. Later, improved treatments, such as steroids and monoclonal antibodies, increased patients’ survival chances by 50–90%. Nevertheless, some hospitals continued using harmful treatments, which could explain higher mortality rates in Western countries, particularly related to the Omicron variant.

Over-registration of COVID deaths:

Many who were recorded as having died from COVID-19 actually died from other causes but had tested positive for the virus. This led to significant over-registration of deaths, as evidenced by a reduction in recorded deaths from cancer and other common diseases during the same period. In Iceland, there is direct evidence that the 2022 cause-of-death registry was manipulated, as 58 COVID deaths at Landspítali were transformed into 217 deaths in the registry (= a fourfold increase). This is discussed by Þorgeir Eyjólfsson on his blog. Globally, it can be estimated that about half of the deaths were due to similar manipulations.

Ban on other treatments:

A prerequisite for the emergency authorization of the vaccines was that no other treatments were available. This led pharmaceutical companies and authorities to obstruct the use of affordable treatments, such as repurposed drugs that showed good results, particularly as early interventions. Studies from the summer of 2020 showed that such treatments could reduce mortality by 85%. It is obvious that the authorities’ opposition to these treatments significantly increased mortality. Without these obstructions, the mortality rate would have been much lower.

 

Overestimation of Vaccine Efficacy

The Stanford study also overestimates the efficacy of COVID-19 vaccines due to flawed sources used to estimate efficacy. This has led to the omission of the period of immunosuppression in the first month after vaccination, the neglect of healthy vaccinee bias, and the short duration of vaccine efficacy, as well as negative protection.

Immunosuppression in the First Month:

Studies evaluating vaccine efficacy often exclude the first month after vaccination, when the immune system may be temporarily weakened. Some data suggest that white blood cells in the bloodstream may decrease by up to 65% during this period, potentially increasing mortality among the newly vaccinated (e.g., as seen in Israel, where mortality quadrupled when vaccinations began). By excluding this period, studies present a misleading picture of the vaccines’ protection, as potential side effects in the first weeks are ignored.

Healthy Vaccinee Bias in Data:

Healthy vaccinee bias distorts results regarding vaccine efficacy. Terminally ill and severely sick individuals were often excluded from vaccination, making the unvaccinated group less healthy and increasing their mortality from causes other than COVID-19, thus amplifying the difference. Therefore, claims that vaccines reduced mortality are misleading, as the difference between groups primarily reflects health disparities rather than vaccine efficacy. Efficacy analyses that do not account for healthy vaccinee bias are thus unusable.

Short Duration of Vaccine Efficacy:

Due to healthy vaccinee bias, the focus should be on the measurable efficacy of vaccines against symptomatic infection. A Swedish study found that AstraZeneca’s efficacy turned negative after four months, and Pfizer’s efficacy fell below the 50% threshold. In Iceland, individuals received an average of one vaccination and half a booster dose from 2021–2024. Estimated efficacy against symptomatic infection was at its peak for four months, or about 15% of the time. Meanwhile, vaccine protection was reduced, and in some cases possibly negative, for 85% of the time. By focusing solely on the peak efficacy period, studies provide a misleading picture of the vaccines’ overall effects.

Neglect of Vaccine Harm

One of the most serious flaws in the Stanford study is that it ignores deaths linked to the vaccines. In Iceland, 31 possible vaccine-related deaths were reported by September 2021. This is likely only a fraction of the total, as only a portion of side effects is typically reported, and long-term effects on the heart, vascular system, and cancer could amount to hundreds of deaths in Iceland alone. International studies have shown a correlation between vaccinations and tens of millions of excess deaths globally.

(See also other criticisms of the study here)

Political Harm of Vaccine Development Not Assessed
By the summer of 2020, a treatment for COVID had been developed using repurposed, well-known, safe drugs. This treatment achieved up to 85% efficacy. When the vaccine campaign began, the U.S. government halted these studies, and a virtual war was waged against these treatments. Later, additional treatments emerged, but only some utilized them due to opposition from authorities and vaccine manufacturers. This opposition was necessary because emergency authorization of the vaccines (without safety testing) would have been prohibited if other treatments were available. Had this self-interest not intervened and the use of safe treatments begun in June 2020, based on these studies, 85% of those who died after that time—approximately 4–5 million people—could have been saved.

 

Conclusion:
Although the Stanford study is, to some extent, a step in the right direction by exposing the worst falsehoods about the alleged benefits of the vaccines, the above shows that the study’s premises are still so distorted that its conclusion is entirely wrong.

The vaccines did not save a single patient, and much has now emerged suggesting they caused the deaths of tens of millions of people and impaired the health of hundreds of millions. It is therefore desirable that researchers sit down again and conduct a genuine study based on real premises, not fabricated information that does not withstand scrutiny.