Að heyra ekkert, sjá ekkert og segja ekkert “vont” málþingið

Í tilefni þess að 5 ár afmælis fyrsta covidsmits á Íslandi stóðu “heilsan okkar” fyrir málþingi um kovidtímann undir yfirskriftinni “Bjargráð Íslands í heimsfaraldri”.  Fyrirlesarar voru valdir læknar og embættismenn, talsmenn kerfisins og þemað í raun:  “Sjálfhól í vísindagæru”.  … sem líklega hefði verið meira viðeigandi titill viðburðarins.

 

Þetta er dæmigert fyrir þá stöðu sem heilbrigðiskerfið er nú komið í og er því miður ekki að fara að breytast meðan aðal-gerandi covidtímans situr sem heilbrigðisráðherra.  Áframhaldandi afneitun á öllu sem misfórst er háalvarlegt því þeir tugþúsundir Íslendinga sem í dag glíma við eftirköst eitursprautanna munu litla hjálp fá frá heilbrigðiskerfinu á meðan.

 

Fyrsta mikilvæga skrefið til að vinna gegn þessu er að almenningur fari að átta sig á blekkingunum.  Til að gefa innsýn í þær langar mig að fjalla hér aðeins um erindi Prófessors Magnús Gottfreðssonar sem bar titilinn:

 

“Hvað segja rannsóknirnar um öryggi mRNA bóluefna við COVID-19?”

 

(sjá á mínútu 0:54:21-1:11:00 á link)

 

Í upphafi erindi Magnúsar er tónninn gefinn á því sem koma skyldi þegar hann sýndi mynd af matarmarkaðnum í Wuhan. Í dag vita flestir að vírusinn kom úr tilraunastofu.  CIA er búið að viðurkenna það og sóttvarnarlæknir bandaríkjanna sem hylmdi yfir tilraunastofuupprunann þurfti að fá fyrirfram sakarauppgjöf á síðasta embættisdegi Biden!  

 

Af hverju eru íslensk yfirvöld enn að reyna að halda lífi í þessari lygi?

Bóluefnaátrúnaðurinn

Þótt titill erindisins bæri með sér að gagnrýna ætti öryggi bóluefnanna, tileinkaði prófessorinn 10-12 mínútum erindisins (eða 80% tímans) í að dásama bóluefnin og birti m.a. kjánamynd af sér brosandi undir grímu að þiggja eitursprautuna.  

Í upphafi erindisins alhæfði hann svo að bóluefni hefðu verið “eina vonin til að komst út úr þessum ógöngum” [sem covid var].  Það er auðvitað alrangt því hefðbundið hjarðónæmi gegnum smit og meðferð sjúkdóma er hin hefðbundna leið sem alltaf hefur virkað og eitt slíkt meðferðarúrræði var t.d. rannsakað með góðum árangri 2020 (~90% mildun covid) en hent til hliðar til að tryggja að bóluefnaleiðin yrði farin.

Næst eyddi prófessorinn miklu púðri í að dásama þann “ótrúlega árangur” að hafa tekist að þróa bóluefni á innan við ári.  Hann minnist þó engu orði á áhættuna sem fylgdi slíkri hraðþróun.  Fasaskipting þróunar er nefnilega ekki að ástæðulausu. Þetta er gert til að hægt sé að nota niðurstöður úr fyrri fösum til að gera rannsóknir næsta fasa markvissari og öruggari. Ef fasar eru rannsakaðir samhliða verða allar rannsóknir ómarkvissar og orkan fer í að rannsaka ranga hluti. Dæmi um eina meiriháttar “yfirsjón” [sem hugsanlega var af vilja gerð], var að sleppa að skoða sérstaklega áhrif bóluefnanna á blóðrásarkerfi, þrátt fyrir að slík einkenni hefðu fylgt covid. Eins hlýtur flest skynsamt fólk að sjá að ljúka á dýrarannsóknum á hættulegum lyfjum áður en prófanir á mönnum hefjast, hvað þá dreifing.  Eins “gleymdi” prófessorinn að nefna að fasa 3 rannsóknunum átti ekki að ljúka fyrr en tæpum tveimur árum eftir samþykki bóluefnanna, en áður en til þess kom var þessari mikilvægu öryggisrannsókn hætt.  Eins “gleymdi” prófessorinn að nefna að verksmiðjur fengu undanþágu á gæðaeftirliti.  Eins “gleymdi” prófessorinn að nefna að bóluefnin sem Íslendingar fengu notuðu framleiðslutækni sem aðeins var prófuð á 2-300 einstaklingum. Mun meira af mengunarefnum kom með þessari framleiðslutækni, þar á meðal krabbameinsvaldar. 

En í stað þess að benda á þessa augljósu galla við flýtingu bóluefnaþróunarinnar, dásamaði hann hana gagnrýnislaust og sýndi stoltur mynd af sér að taka við fyrstu sprautunni. Ekki beint málflutningur sem búast mætti við þegar fjalla átti um öryggi þessara tilraunaefna.

Í lok umfjöllunar um bóluefnin birti hann svo glæru byggða á einni vísindagrein sem hélt því fram að bóluefnin hefðu bjargað 20 milljón mannslífum fyrsta árið sem þau fóru í dreifingu.  [væntanlega sem réttlætingu á að bóluefnin mættu drepa fullt af fólki fyrir að hafa bjargað svo mörgum meintum mannslífum]

 

… en skoðum aðeins þessa vísindagrein.

 

Rannsóknin sem er frá 2022 (og því úrelt) var m.a. fjármögnuð af GAVI og Bill og Melinda Gates Foundations (hagsmunasamtökum bóluefnaframleiðenda). Annar aðalhöfundur greinarinnar hafði fengið margvíslega styrki frá lyfjaframleiðendum og var í vísindaráðgjafastjórn fyrir Moderna.  … eða starfsmaður næst stærsta covid-bóluefnaframleiðandans.

Í útreikningum þessa bóluefnaframleiðandastarfsmanns gerði hann ráð fyrir að bóluefnin hindruðu smit. Meira að segja þótt að þetta hefði verið rétt, þá hefðu nettó-áhrif af slíku á covid-andlát í heiminum þó alltaf orðið nettó núll, því þessi andlát hefðu einfaldlega bara færst milli ára og covid klárast fyrr.  En þessi ályktun um hindrun smita er hins vegar alröng, því bóluefnin hindruðu aldrei smit og þegar líða tók á fóru bólusettir að smitast jafnvel oftar en óbólusettir.

Varðandi vernd bóluefnanna gegn andláti af öllum orsökum eru upplýsingarnar þar jafnvel enn vafasamari, því í fasa 3 rannsókn Pfizer dóu fleiri í bólusetta hópnum en óbólusetta af öllum orsökum. Þrátt fyrir þetta eru öll viðbótarandlát (umfram covidandlát) kölluð covidandlát í rannsókninni.  Eins hafa komið í ljós stórkostlegir gallar á covid-andlátstölfræði um allan heim,t.d. vegna 14 daga reglunnar sem bjagar gögn það mikið að placebo getur virst hafa 80-90% virkni.  Annar galli byggist svo á því að dauðvona fólki var að jafnaði hlíft við bólusetningu og fyrir vikið jók sýndar-andlátstíðni þeirra sem ekki bólusettu sig við hverja bólusetingu eða örvunarsprautu.  Eina leiðin til að komast hjá þessari skekkju er að skoða gögn yfir lengri tíma.

Fleiri hafa auðvitað gagnrýnt þessa rannsókn en ég. Hér er linkur á umfjöllun um slíka gagnrýni þar sem fjarstæðukennt dánartíðni er dregin fram, og hér er linkur á aðra umfjöllun þar sem bent er á nokkrar rangar forsendur greiningarinnar.

 

Það að prófessorinn sem átti að fjalla um öryggi bóluefnanna á málþinginu hafi ákveðið að nefna þennan skáldskap til að réttlæta að bóluefnin mættu vera mjög banvæn er ansi sérstakt.  Fyrir utan það að vera lygi, var þetta ekki einu sinni umfjöllunarefni erindisins.

 

En þetta er kannski lýsandi fyrir hvernig heilbrigðiskerfið er gírað. Áróðurs rannsóknir fjármagnaðar af bóluefnafyrirtækjum eru einu upplýsingarnar sem heilbrigðiskerfið tekur tillit til.

 

Öryggi bóluefnanna

Þegar loks kom að því að fjalla um aukaverkanir bóluefnanna byrjaði prófessorinn að segja að AstraZeneca bóluefnið færi frábrugðið þar sem þar væri ekki mRNA bóluefni. Sú yfirlýsing er þó villandi, því þótt AstraZenecaog J&J bóluefnin hafi verið vector bóluefni með DNA, þá byggðu þau á svipuðu prinsippi að fá mRNA í frumum sem voru smitaðar til að framleiða broddprótein, nákvæmlega eins og mRNA bóluefnin.  Þessi bóluefni voru því eins hættuleg og enda höfðu þau eins og mRNA efnin ekki verið notuð í menn áður.  En skyndilega átti að bólusetja allt mannkynið án alvöru öryggisrannsókna.

Hann taldi svo upp nokkrar aukaverkanir sem komið hefðu fram og sagði svo “þetta eru aukaverkanir sem eru svo sjaldgæfar að það er útilokað að greina þær í hefðbundnum fasa 3 prófunum”.

Þessi yfirlýsing er röng.  Andlitslömun var nefnilega greind í fasa 3 prófunum og samanlagt mældist um 5,5 faldur munur á tíðni andlitslömunar hjá bólusettum m.v. óbólusetta.  Þessa fimmföldun í aukningu andlitslömunar erum við þegar farin að sjá hér á landi í dag þar sem tíðnin hefur stokkið úr því að vera um 10 tilfelli á ári í 50 tilfelli á ári.  Á annan tug slíkra aukaverkana voru skráð hér á landi í skráningarkerfi lyfjastofnunar.  Sjálfur þekki ég til 4 slíkra tilfella eftir bólusetningu.  Það verður að kallast ansi merkilegt að læknir sem fjalla á um aukaverkanir vegna bóluefna sé ekki upplýstur um þennan nýja andlitslömunarfaraldur sem skollinn er á.

Önnur aukaverkun sem hann nefnir er Guillain Barré, sem hefur líka aukist frá því eftir bólusetningarherferðina eins og flestir aðrir sjúkdómar sem hann nefndi.  Þetta kemur hann þó ekkert inn á.

 

Í stað þess að horfa til íslenskra heilbrigðisupplýsinga og aukaverkanaskráningu valdi hann að skoða bara eina rannsókn sem fjallaði um aukaverkanir bólusetninga byggt á tölfræðigreiningu tilkynntra aukaverkana um allan heim. Rannsóknin er m.a. fjármögnuð af HHS, en undirstofnun hennar, NIH, tók þátt í þróun bóluefnisins og fékk háar þóknanir fyrir.

Í umfjöllun um þessa einu rannsókn sem prófessorinn fjallaði um taka höfundar fram að veruleg óvissa sé á niðurstöðunni vegna þess hversu ófullkomið aukaverkaskráningakerfið er.  (dæmigert ekki nema 1-10% aukaverkana eru skráð í Bandaríkjunum).  Enn fremur kemur fram að þessi áhættugreining rannsóknarinnar nái bara til max 42 daga eftir bólusetningu.  Tilkynningar eftir það eru ekki taldar með.  Þetta þýðir að allir langtímasjúkdómar og þeir sem tilkynntu hjartavöðvabólguna seint, eru ekki taldir með. Næmni rannsóknarinnar var þannig hverfandi.

Það verður að telja ansi sérstakt að slík rannsókn sem er bara með einn, mjög ónákvæma yfirborðskennda aðferð til að mæla aukaverkanir sé notað sem eina heimild fyrir aukaverkunum í erindi prófessorsins.

 

Þegar hann fór að tala ýtarlegar um hjartavöðvabólguna vísaði hann svo til úreltra ónákvæmra rannsókna sem gerðar voru í hraði rétt eftir að hjartavöðvabólgutilfellin vegna sprautanna voru viðurkennd.  Í túlkun þessara rannsókna hafa sumir ranglega haldið því fram að hjartavöðvabólga væru algengari í covidsýkingu en eftir sprautu. Þessi túlkun er þó klárlega röng og í berhögg við stórar rannsóknir sem gerðar voru á covidsjúklingum 2020, áður en bóluefnin komu á markað, til að meta aukna tíðni hjartavöðvabólgu eftir covid.  Þá fundust engin tengsl þ.a. rannsóknum var hætt. Enn fremur voru hjartavöðvabólgusjúklingarnir eftir sprautu hreint ekki samanburðarhæfir því þeir voru miklu sjúkari og mældur skaði 100-200 sinnum meiri.  Ástæðan að hjartavöðvabólgan skyldi mælast hjá covidsjúklingunum var þannig líklega fyrst og fremst vegna fjölda mælinga, en ekki vegna þess að tíðni hjartavöðvabólgu væri að aukast.  Til samanburðar þá hafa líka verið gerðar vöktunarmælingar á hjartavöðvabólgu og gollurhúsbólgu strax eftir bólusetningu og þar kom í ljós að 1/35 mældust með niðurbrotsefni úr hjarta í blóði.  Mild hjartavöðvabólga er því mörgum stærðargráðum algengari en álíka mild hjartavöðvabólga kóvidsjúklinga. Um hjartavöðvabólgufaraldurinn fjölluðum við Helgi Örn Viggósson í grein 2024.

 

Að lokum

Það eru mikil vonbrigði að hlusta á þessa yfirhylmingu meintra sérfræðinga heilbrigðisyfirvalda.

Mörg þúsund ritrýndar vísindagreinar um aukaverkanir covidbóluefnanna hafa verið birtar og lìklega eru nokkrir tugir þúsunda Íslendinga í dag enn að glíma við einhver eftirköst sprautanna.

Í nýlegri rannsókn frá Yale háskóla í Bandaríkjunum fundu menn t.d. bein tengsl við mikið af þeim einkennum sem margir kalla í dag long covid, (heilaþoku, síþreytu o.fl.) við broddprótein frá bóluefnunum sem enn er að finnast í blóðmælingum þessa fólks, mörgum árum eftir bólusetningu.  Hvernig gat þetta gerst?  Bóluefnin áttu öll að skola sér út samkvæmt yfirvöldum.  

Hvernig væri nú að í stað þess að heilbrigðisyfirvöld reyni að þagga niður þjáningar samlanda sinna að þau hætti þessari afneitun og fari að skima sjúklinga eftir broddpróteinunum.  

Miðað við þetta erindi er þó erfitt að sjá að það sé að fara að gerast.

Yale stúdían sem hér er nefnd er þó mjög merkilegt líka fyrir aðrar sakir.  Aðalstuðningsaðili rannsóknarinnar er góðgerðarsjóður Mark Zuckerberger, sem gegnum Facebook, beitti sér hvað mest allra gegn því að umræða um bóluefnaskaða kæmu upp á yfirborðið.  En nú eru breyttir tímar.  Rotturnar eru farnar að flýja sökkvandi skip. Hvað ætlar íslenska klappliðið að gera?  Mun það flýja eins og rotturnar eða ætla menn að það sökkva með skipinu (og lyginni) eins og skipstjórinn til að forðast að byrja að horfast í augun við staðreyndir og viðurkenna að hafa haft rangt fyrir sér?